اثر آبیاری محدود در مراحل مختلف رشد بر صفات رویشی، عملکرد و کارایی مصرف آب پیاز خوراکی

چکیده هدف اصلی در کم آبیاری افزایش کارآیی مصرف آب با حذف بخشی از آب آبیاری است که تاثیر معنی داری در افزایش عملکرد ندارد. به منظور بررسی اثر آبیاری محدود در مراحل مختلف رشد بر صفات رویشی، عملکرد، روابط آبی پیاز خوراکی رقم آذرشهر آزمایشی در سال زراعی۱۳۸۸ به اجرا در آمد. آزمایش گلدانی و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت  تیمار و چهار تکرار پیاده گردید. تیمارها شامل آبیاری بر اساس رطوبت ظرفیت مزرعه­ای در مراحل مختلف رشد و عبارت بودند ازI۱ ­(۱، ۱ و ۸/۰),  I۲ ( ۷۵/۰، ۱ و ۸/۰) I۳­(۷۵/۰، ۷۵/۰ و ۸/۰) I۴  (­۶/۰، ۱ و ۸/۰) I۵ (۶/۰، ۷۵/۰ و ۸/۰) I۶ ( ۶/۰، ۶/۰ و ۸/۰) I۷ (۱، ۱ و ۶/۰ ) I۸ (۷۵/۰، ۷۵/۰ و ۶/۰) که اعداد به ترتیب بیانگر رطوبت بر اساس ظرفیت مزرعه­ای در مراحل رشد رویشی، تشکیل پیاز و رسیدن می­باشند. در مرحله استقرار آبیاری همه تیمار­ها به طور کامل انجام گرفت. نتایج نشان داد که صفات رویشی شامل تعداد برگ، ارتفاع بوته، نسبت پیازدهی و همچنین عملکرد و وزن خشک سوخ، به طور معنی­داری تحت تاثیر آبیاری محدود قرار گرفتند، به طوری که با افزایش آب آبیاری، تعداد برگ، ارتفاع بوته، عملکرد و وزن خشک پیاز خوراکی افزایش یافت. با افزایش آب آبیاری تبخیر و تعرق و محتوای نسبی آب برگ افزایش یافت. کارایی مصرف آب نیز با افزایش آب آبیاری افزایش یافت ولی اختلاف معنی­داری بین آبیاری متوسط و کامل مشاهده نشد. ضریب واکنش عملکرد در تیمار I۶ که در سراسر دوره رشد کمترین میزان آب را دریافت کرده بود بیشترین مقدار (۳۲/۲) بود. این نتایج نشان می­دهد که پیاز خوراکی در مرحله تشکیل سوخ حساسیت بالایی به کمبود آب خاک دارد اما حساسیت کمی در مراحل رشد رویشی و رسیدن دارد.

کلیدواژه ها:

آبیاری محدود ، پیاز خوراکی ، کارآیی مصرف آب ، عملکرد و تبخیر و تعرق