اولویت بندی روش های تامین مالی خطرپذیر برای ارتقای کارایی در صنایع دانش بنیان براساس شاخص های خطرپذیری

روند پیشرفت تحولات روز افزون در محیط کسب و کار امروزی سبب شده است تا شرکت هایی را که توانایی های فناوری ، نیروی کار متخصص و مدیریت پیشرفته از مهمترین ویژگی های آنهاست ، جزیی از شبکه ها و زنجیره های تولید جهانی قرار دهد. از این رو، بنظر می رسد رمز توسعه اقتصادی دهه آینده، توسعه شرکت های دانش بنیان، است . لذا هدف اصلی این مقاله اولویت بندی روش های تامین مالی خطر پذیر برای ارتقای کارایی در شرکت های دانش بنیان براساس در نظر گرفتن شاخص های خطرپذیری است . برای این منظور، هفت شاخص توجه به نوپا بودن شرکت ، خطرپذیری ، دیدگاه بلند مدت، انگیزه سودآوری ، مشارکت در مدیریت شرکت ها، مشارکت در مالکیت شرکت ها و خروج از سرمایه گذاری در نظر گرفته شده اند. از این شاخص ها برای اولویت بندی روش های تامین مالی در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر استفاده شده است . روش های تامین مالی در نظر گرفته شده عبارت اند از: کارت اعتباری ، فرشتگان نجات، موسسات وام دهنده و موسسات اعتباری ، سرمایه گذاری خطرپذیر، اجاره به شرط تملیک ، فروش سهم وارد شده به بازار سهام و تامین مالی جمعی بکار گرفته شده است . سرانجام با استفاده از روش تعین وزن آنتروپی شانون اهمیت هر یک از شاخص ها تعیین شد و سپس با استفاد از روش ARAS روش های تامین مالی اولویت بندی شده اند. براساس مقادیر بدست آمده از تابع مطلوبیت ، اولویت بندی روش های تامین مالی در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر عبارت اند از: موسسات وام دهنده و موسسات اعتباری در رتبه اول، تامین مالی جمعی در رتبه دوم، کارت اعتباری در رتبه سوم، اجاره به شرط تملیک در رتبه چهارم، سرمایه گذاری خطرپذیر در رتبه پنجم ، فروش سهم وارد شده به بازار سهام در رتبه ششم و فرشتگان نجات در رتبه هفتم قرار دارد.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، سرمایه گذاری خطرپذیر ، دانش بنیان ، تامین مالی