برقراری رابطه بین قابلیت اطمینان و ضریب اطمینان مواد

شاخص کلاسیک قابلیت اطمینان، احتمال عدم وقوع از کار افتادگی می باشد ولی شاخص های متعدد دیگری نیز امروزه برای این منظور به کار می رود که بستگی به نوع سیستم و الزامات عملکردی آنها دارد. بنابراین قابلیت اطمینان نام عمومی برای بسیاری از شاخص ها می باشد و هریک با استفاده از تئوری مربوطه از بحث قابلیت اطمینان قابل ارزیابی می باشند که انتخاب آنها بستگی به نوع مسئله خواهد داشت . پارامترهای مسئله چه از نوع قطعی باشد و یا از نوع غیرقطعی (احتمالی ) حدود مشخصی را برای کاربر تعیین خواهند کرد. به طور مثال طبیعت بارگذاری و ماهیت اجسام هردو در حال تغییر است و ازین روست که برای تحلیل مسایل از ظریب اطمینان استفاده می شود، بدین مفهوم که همواره مقاومت اجسام را بزرگتر یا چندین برابر بارگذاری در نظر می گیریم تا از کفایت سیستم مطمئن شویم . با این روش علیرغم ماهیت تغییرپذیر، احتمال تغییرات لحاظ نمی گردد و لذا با ضریب اطمینانی که به کار می رود ممکن است بعلت تغییر پذ یری و پراکندگی کم برای این دو مشخصه ، ایمنی بیش از حد غیر اقتصادی برای سیستم نتیجه شود. بالعکس ممکن است به علت تغییر پذیری زیاد ایمنی سیستم ناکافی باشد .

کلیدواژه ها:

ضریب اطمینان ، قابلیت اطمینان ، واریانس ، توزیع نرمال ، ضریب پراکندگی مواد