مقایسه تاثیر روان درمانی یکپارچه و درمان شناختی رفتاری بر پریشانی جنسی و روان شناختی زنان مبتلا به اختلال میل/ برانگیختگی جنسی

مقدمه: اختلال میل/ برانگیختگی جنسی زنان، موجب بروز آسیب های هیجانی و روان شناختی و کاهش کیفیت و رضایت زناشویی و افزایش فرسودگی زناشویی می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر روان درمانی یکپارچه و درمان شناختی رفتاری بر پریشانی جنسی و روان شناختی زنان مبتلا به اختلال میل- برانگیختگی جنسی انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی  با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به اختلال میل برانگیختگی جنسی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که از میان آن ها تعداد ۴۵ نفر  با میانگین سنی ۵۵/۳۳ به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه گمارش شدند (هر گروه ۱۵ نفر). هر سه گروه با مقیاس های پریشانی جنسی و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-۲۱) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه های آزمایشی پژوهش تحت مداخله هفتگی قرار گرفتند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، اعضای هر سه گروه مجدد با ابزار پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که  هر دو مداخله بر پریشانی جنسی تاثیرگذار بود (F= ۱۱۵.۵۹   ; p<۰.۰۵) ولی روان درمانی یکپارچه اثربخش تر بود. همچنین نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در متغیر پریشانی روانشناختی نیز هر دو درمان اثربخش بودند(اضطراب(F= ۳۸.۴۴; p<۰.۰۵)، افسردگی (F= ۲۸.۴۰; p<۰.۰۵)و استرس(F= ۳۶.۱۵   ; p<۰.۰۵)) ، ولی درمان شناختی رفتاری اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد  که روان درمانی یکپارچه و درمان شناختی رفتاری در تعدیل پریشانی جنسی و روان شناختی افراد مبتلا به اختلال میل/ برانگیختگی جنسی از اثربخشی لازم برخوردار هستند و پروتکل روان درمانی یکپارچه می تواند به عنوان یک گزینه درمانی مناسب در کنار سایر الگوهای روان درمانی این اختلال مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

female sexual desire / arousal disorder ، integrated psychotherapy ، cognitive behavior therapy ، sexual distress ، psychological distress. ، اختلال میل- برانگیختگی جنسی ، درمان یکپارچه ، درمان شناختی رفتاری ، پریشانی جنسی ، پریشانی روان شناختی