محمد علی فاضلی - دانشجوی سطح چهار مجتمع عالی فقه، جامعه المصطفی العالمیه

مسولیت پذیری متقابل والدین وفرندان ورعایت حقوق متقابل آنان، یک دستور الهی و امری تشریعی است. این امر مقدس به صورت یک قانون تکوینی در نهاد همه انسان ها وجود دارد. این روابط که یک رابطه آسمانی و توام با عشق وعلاقه اصیل است، از فطرت انسان سرچشمه می گیرد وبه تاریخ پیدایش انسان در روی این کره خاکی بر می گردد. فطرت انسانی ودستور الهی هر دو انسان را به نیکی متقابل میان این دو رکن اساسی جامعه دعوت می کند. این مهم، پیوند مستحکم دو نسل را درپی دارد. اگر به دستورات فقهی به نحوصحیح توجه شود جامعه سالم و صالح خواهیم داشت. اگر نسل گذشته به حقوق فرزندان بی توجه باشند و بالعکس نسل جدید، حقوق والدین را نادیده بگیرند، علاوه بر فروپاشی دو نسل که ضررهای جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت، ثبات و افراد در آن سر در گم خواهند شد. در نتیجه فرهنگ و تمدن و ارزش های جامعه دچار فروپاشی خواهد شد. در فرهنگ متعالی اسلام درمرتبه اول حقوق و وظایفی برای والدین در مقابل نسل جوان و در مرتبه دوم وظایف و مسئولیت هایی نیز برای فرزندان در قبال والدین منظور شده است. در این راستا اگر والدین با عمل به وظایف سنگین خود بتوانند فرزندان خود را در سایه عوامل تربیتی به سوی رشد و تربیت صحیح هدایت نمایند. فرزندانشان به بالاترین درجه فضائل و کمالات انسانی خواهند رسید.

والدین, سلامت جامعه, اجتماع, مسولیت ها, روابط متقابل