اثربخشی آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی بر مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان فراشناختی بر مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات تحصیلی منفی دانش­آموزان دوره دوم متوسطه بود. طرح این پژوهش نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش­آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبریز بود که در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری این پژوهش شامل۸۰ نفر از دانش آموزان دارای تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی بالا بودند که از طریق مطالعه مقدماتی و سرند کردن و با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب  شدند و با استفاده از روش جایگزینی هدفمند در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تعلل ورزی تحصیلی (APQ) و مقیاس هیجانات تحصیلی (AEQ) و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی موجب کاهش مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی می­شود. نتایج این پژوهش، اهمیت استفاده از راهبردهای یادگیری خودگردان فراشناختی را به عنوان یکی از منابع اصلی و مداخله گر مهم در فراهم کردن زمینه آموزش موثر و بهبود مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات تحصیلی برای دانش­آموزان آشکار ساخت. این پژوهش دارای تلویحاتی برای معلمان، مربیان و مشاوران مدرسه است که می توانند ازنتایج آن برای بهبود پیشرفت دانش­آموزان و کاهش تعلل ورزی و هیجان های منفی دانش آموزان استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودگردان ، فراشناخت ، تعلل ورزی تحصیلی ، هیجانات منفی تحصیلی