تاثیر رژیم آبیاری بر کارایی مصرف آب و نیتروژن آفتابگردان رقم ایروفلور در مقادیر متفاوت نیتروژن و تراکم بوته در شرایط آب و هوایی ارومیه

این آزمایش به منظور بررسی اثرات رژیم آبیاری، نیتروژن و تراکم بوته بر کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب و رقم ایرو فلور در سالهای ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ در مزرعه (Helianthus annuus) کارایی مصرف نیتروژن آفتابگردان روغنی تحقیقاتی ارومیه به صورت کرت های دو بارخرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. ، به ترتیب آبیاری پساز تخلیه ۵۰ (I و تنش شدید ( ۳ ( I تنش ملایم ( ۲ ،(I فاکتور اصلی شامل سه سطح آبیاری مطلوب ( ۱ ۷۰ و ۹۰ درصد آب قابل استفاده خاک بود. فاکتور فرعی سه سطح نیتروژن ۱۶۰ ،۱۰۰ و ۲۲۰ کیلوگرم نیتروژن خالص ۸ گیاه در هر مترمربع بودند. تنش / ۶ و ۳۳ /۶۶ ،۵/ در هکتار و تراکم بوته به عنوان تیمار فرعی فرعی در سه سطح ۵۵ خشکی شدید در مقایسه با تیمار آبیاری مطلوب باعث کاهش عملکرد دانه به میزان تقریبی ۴۴ درصد گردید. افزایشنیتروژن مصرفی موجب افزایش عملکرد دانه شد. با کاهش فواصل آبیاری، کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب افزایش یافت. افزایش مصرف نیتروژن از طریق بالا بردن عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی، کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب را افزایش داد. ارتقای مصرف نیتروژن از ۱۰۰ به ۲۲۰ کیلوگرم در هکتار، کارایی مصرف این۸ کیلوگرم در هکتار کاهش داد. بنابراین جهت حصول حداکثر کارایی اقتصادی مصرف آب بکار بردن ۲۲۰ / عنصر را ۸۹ کیلوگرم نیتروژن در هکتار با فاصله بوته ۲۰ سانتیمتر مناسب می باشد. نتایج به دست آمده نشان داد که در شرایط مختلف رطوبتی، جهت افزایش کارایی مصرف آب و نیتروژن، لازم است حد متعادلی میان مصرف نیتروژن و تراکم بوته با فراهمی آب در خاک ایجاد کرد

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، ایروفلور ، تنش خشکی ، تراکم بوته ، کارایی مصرف آب ، نیتروژن