سیده سحر جاوید - دانشجوی دکتری، رشته زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز
جلال رحیمیان - استاد گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشکدە ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی غیبت رسانه ای بینافردی به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است که چنین بافتی، زمینه را برای استفاده بیشتر از راهبردهای ادب فراهم میکند یا راهبردهای بیادبی. چهارچوبهای نظری ادب و بیادبی مورد استفاده در این مقاله، به ترتیب به براون و لوینسون (۱۹۸۷) و کالپپر (۱۹۹۶) تعلق دارند. دادهها متشکل از ۳۰۷۸ پارهگفتار مشتمل بر ۵۰۲۳۰ واژه هستند که در مورد ده بازیگر مرد و ده بازیگر زن مشهور ایرانی بیان شده اند.  یافته های این مطالعه حاکی از آن است که درحالی که ۲۸۲۰ پاره گفتار نشاندهنده راهبردهای بیادبی هستند، تنها ۲۵۸ پاره گفتار راهبردهای ادب را در برمیگیرند. همچنین تحلیل آماری حاکی از آن است که از میان راهبردهای بیادبی، بی ادبی سلبی با ۶۰ درصد، و از بین راهبردهای ادب، بی ادبی ایجابی با ۷۷ درصد بیشترین راهبردهای مورداستفاده هستند.

غیبت رسانه ای بینافردی, نظریه ادب, نظریه بی ادبی, پاره گفتار, راهبرد ادب و بی ادبی