شفیقه سخاوی - رشته زراعت، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمدرضا شکیبا - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

به منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی و زیستی بر کشت مخلوط باقلا و زیره سبز آزمایشی در سال ۱۳۹۳ به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با ۱۵ تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا  شد. فاکتور اول شامل پنج الگوی کاشت شامل کشت خالص باقلا و زیره سبز و سه الگوی کشت مخلوط جایگزینی باقلا و زیره سبز به صورت ردیفی (یک ردیف باقلا – یک ردیف زیره سبز) و نواری دو ردیف باقلا –دو ردیف زیره سبز و چهار ردیف باقلا -چهار ردیف زیره سبز  بود. فاکتور دوم عبارت از سه سطح کودی شامل کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی (۵۰ کیلوگرم کود اوره + ۱۵۰ کیلوگرم سوپرفسفات تریپل در هکتار)، ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کودهای زیستی (ازتو بارور+ بارور ۲ ) و ورمی کمپوست (۱۰ تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد بیشترین تعداد برگ به تیمار ۱۰۰ درصد کود شیمیایی مربوط بود. بیشترین اجزای عملکرد باقلا در الگوی کشت مخلوط یک ردیف باقلا+ یک ردیف زیره سبز مشاهده شد. بالاترین نسبت برابری زمین و مجموع عملکرد نسبی در همه سطوح کودی به الگوی کشت مخلوط ردیفی ۱:۱ تعلق داشت. همچنین در کشت مخلوط نواری ۲:۲ بیشترین نسبت برابری زمین (۳۵/۱) به سطوح کودی ورمی کمپوست و بالاترین مجموع ارزش نسبی در کشت مخلوط ردیفی ۱:۱ با مصرف ۱۰۰ درصد کود شیمیایی حاصل شد که سودمندی اقتصادی این الگوی کشت را نشان می دهد.

بارور۲, کود زیستی, مجموع ارزش نسبی, نسبت برابری زمین, ورمی کمپوست