ارزیابی رشد و جذب عناصر غذایی در گوجه فرنگی با تلقیح جدایه های سودوموناس و سطوح معدنی پتاسیم

پتاسیم یکی از عناصر غذایی ضروری پرمصرف برای گیاهان است که نقش مهمی در رشد گیاه و همچنین کیفیت محصولات کشاورزی دارد. در این پژوهش توانایی پنج جدایه میکروبی Pseudomonas spp. از باکتری های آزادکننده پتاسیم شاملS۶-۶ ، S۱۰-۳، S۱۴-۳، S۱۹-۱و S۲۱-۱ بر بهبود رشد و افزایش جذب پتاسیم توسط گیاه گوجه فرنگی در خاک با پتاسیم قابل استفاده پایین (کمتر از ۲۰۰ میلی گرم در گیلوگرم) و در شرایط غیراستریل و با حضور ریزجانداران بومی خاک بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتور اول شامل تلقیح باکتریایی (۵ جدایه و نمونه شاهد) و فاکتور دوم شامل سه سطح کود پتاسیمی بدون کود، ۵۰ درصد توصیه شده (۱۵۰ کیلوگرم در هکتار) و ۱۰۰ درصد میزان توصیه شده (۳۰۰ کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک بخش هوایی (۴۷/۵۳ و ۶۸/۷گرم در گلدان) با مصرف پتاسیم ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار بدست آمد و با مصرف ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار کود کاهش پیدا کرد. اثر باکتری بر عملکرد، شاخص کلروفیل، جذب پتاسیم، غلظت فسفر، آهن، روی، منیزیم و کلسیم معنی دار بود. حداکثر میانگین وزن تر بخش هوایی در جدایه S۶-۶ (۷۶/۵۴ گرم در گلدان) مشاهده شد. جدایه های S۱۴-۳ (۲/۱ گرم در گلدان)، S۱۹-۱ (۱۸/۱ گرم در گلدان) و S۲۱-۱(۱۶/۱ گرم در گلدان) دارای بیشترین میانگین وزن خشک ریشه و همچنین مقدار پتاسیم ریشه بودند. دو جدایه S۲۱-۱و S۱۴-۳به لحاظ تغذیه ای نسبت به سایر جدایه ها بهتر عمل کردند.بیشترین غلظت فسفر، آهن بخش هوایی و غلظت منیزیم و فسفر ریشه متعلق به S۲۱-۱ بود. S۱۴-۳ بیشترین غلظت منیزیم و فسفر بخش هوایی را داشت. جدایه های باکتری در سطح ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم عملکرد بهتری داشتند و بیشترین میانگین وزن تر و خشک بخش هوایی متعلق به جدایه S۶-۶ (۰۶۶/۶۲ و ۲۰۳/۹ گرم در گلدان) در سطح ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم بود.

کلیدواژه ها:

باکتری آزادکننده ، پتاسیم ، سودوموناس ، گوجه فرنگی ، میزان جذب