سجاد ستاری - گروه مهندسی مکانیک، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
محمد سعادت - گروه مهندسی مکانیک، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
سیدحسن میرطلایی - گروه مهندسی مکانیک، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
مهدی صالحی - گروه مهندسی مکانیک، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
علی سلیمانی - گروه مهندسی مکانیک، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

یکی از معیارهای ارزیابی رفتار دینامیکی وسایل نقلیه ریلی ، راحتی سیر است که توسط روشهای مختلفی محاسبه می شود. در این پژوهش ، جهت ارزیابی راحتی سیر مسافران از روش شاخص اسپرلینگ عمودی بهره گرفته شده است . نخست مدلسازی یک سیستم ریلی مسافری با نرم افزار چند بدنه یونیورسال مکانیزم انجام و سپس تاثیر دو پارامتر سرعت قطار و بی نظمی های خط بر راحتی سواری مورد بررسی قرار گرفته است . بدین منظور به مقایسه ۲ طیف توان ناهمواری خطوط فدرال آمریکا (کلاسهای ۱ و ۶) در سرعت های مختلف قطار (۲۰، ۵۰، ۷۰ و ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ) پرداخته شد. نتایج نشان داد که در شاخص اسپرلینگ عمودی با افزایش سرعت قطار و دامنه بی نظمی (در محدوده های مدنظر)، عموما مقدار عددی راحتی سیر افزایش یافته و مسافران در وضعیت نامطلوب قرار خواهند گرفت . به عنوانمثال در کلاسهای بی نظمی ۶ و ۱، با افزایش سرعت قطار از ۲۰ به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ، مقادیر شاخص اسپرلینگ به ترتیب از ۹۱/۰ به ۲۷/۲ و از ۸/۱ به ۶۶/۳ تغییر یافته و موجب کاهش راحتی سیر مسافران خواهد شد.

سیستم های ریلی ، راحتی سیر، شاخص اسپرلینگ ، بی نظمی های خط ، نرم افزار یونیورسال مکانیزم.