بررسی ارزش افزوده نانو ذرات در ارزیابی اقتصادی تولید گیاه دارویی شیرین بیان

نام تجاری در یک محصول ترجیحات متفاوتی را برای مصرف کننده ایجاد خواهدکرد. استفاده از خواص دارویی و شیرین کننده ی گیاه شیرین بیان به دو صورت نانوذرات یا عرضه سنتی آن برای مصارف صادراتی تمایزاتی دربر خواهدداشت . سازگاری با محیط زیست و مقیاس پذیری، نانوذرات سبز (NP) یک حوزه جدید از فناوری نانو است که از هردو رویکرد فیزیکی و شیمیایی بهتر عمل می کند. از نظر کارایی هزینه ، زیست سازگاری، ارزش افزوده نانوذرات به روش فایده-هزینه ؛ تحلیل اقتصادی مبتنی بر تئوری رفاه است و به عنوان یک چارچوب تصمیم گیری در انتخاب و اجرای پروژههای سرمایه گذاری به طور گسترده پذیرفته شدهاست ، تحلیل حساسیت برای محصول گیاه دارویی شیرین بیان از نظر تولید اقتصادی مورد ارزیابی می باشد. مقدار شاخص فایده به هزینه بالاتر از یک برآوردشدهاست به عبارتی به ازای هر یک تومان هزینه برای کشت این گیاه بین ۷/۱ تا ۴ تومان درآمد عاید تولیدکننده سنتی یا صنعتی می شود. بازدهی سرمایه گذاری در حالت ارزش افزوده حاصل از نانوذرات شیرین بیان برابر با ۲/۱ سال بدست آمده که در مقابل محصول معمولی شیرین بیان ۷/۳ سال، دارای صرفه اقتصادی بهتری است . وقتی فرآوردههای شیرین بیان به صورت نانو ذرات تهیه و به بازارهای بین المللی صادر گردد درآمد دوبرابری خواهدداشت . لذا، پیشنهاد می شود به جای خام فروشی این گیاه، فراودههای آن به صورت نانو ذرات تهیه و در عرضه داخلی و صادراتی به فروش برسد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، شیرین بیان ، ارزش افزوده.