سیمین منجزی - دانشجوی دکترا اقلیم شناسی، گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
امیر گندمکار - دانشیار گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
حیدر زارعی - دانشیار گروه هیدرولوژی و منابع آب، دانشکده مهندسی آب و محیط زیست، دانشگاه شهید چمران اهواز.
علیرضا عباسی - استادیار گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.

تغییرات آب و هوایی ناشی از گرمایش کره زمین، موجب تغییر در میزان و نوع بارش­ها و هم­چنین توزیع مکانی و زمانی بارش خواهد شد. از مهم­ترین پیامدهای تغییر اقلیم می­توان به تاثیر بر پدیده­های حدی مانند خشک­سالی و بارش­های شدید اشاره کرد. در این مقاله به بررسی اثرات تغییر اقلیم بر میزان حداکثر بارش محتمل در حوضه آبریز پارسیان پرداخته شده است. برای این منظور ابتدا با استفاده از دو روش هرشفیلد و هرشفیلد-دسا، حداکثر بارش محتمل برای دوره پایه محاسبه شد. سپس خروجی بیست و سه مدل گردش عمومی جو تحت دو سناریوی RCP ۴.۵ و RCP ۸.۵ به­عنوان دو سناریوی با سطح انتشار متوسط و بدبینانه برای دوره­ی ۲۰۵۰-۲۰۲۰، به کمک داده­های روزانه بارش در دوره­ی پایه برای پنج ایستگاه هواشناسی موجود در منطقه ریزمقیاس شدند. در نهایت با استفاده از بارش­های برآورد­شده برای آینده در هر پنج ایستگاه، مقدار حداکثر بارش محتمل به­دست آمد. نتایج نشان داد  در دوره­ی آتی، حداکثر بارش محتمل نسبت به دوره پایه کاهش می­یابد.

گرمایش جهانی, تغییرات بارش, مدل گردش عمومی جو, سناریوهای تغییر اقلیم