باستان شناسی جنایی رویکردی انسان شناختی در بازیابی و بازشناسی مواد مجرمانه

مشاهده­ خشونت ­هایی چون جنگ ­ها و نسل­کشی ­ها که در پایان قرن نوزدهم اوج گرفته بود، متخصصان بسیاری را واداشت تا برای شناخت و کاهش درد انسان تلاش کنند. باستان­ شناسان نیز با استفاده از تخصص خود یعنی بازیابی مدارک مادی مربوط به گذشته در بسترهای انسانی و خوانش آن­ها به این حوزه وارد شدند. باستان­ شناسی با کاوش گورهای دسته ­جمعی به بسترهای مجرمانه پرداخت و به سرعت توانست به عنوان دانشی با کارایی در زمینه­ بازیابی و بازسازی جنایت های روی داده شناخته شود و در نهایت شاخه ­ای به نام باستا ن شناسی جنایی شکل گرفت. در ایران تاکنون به این گرایش از باستان­ شناسی معاصر توجه نشده است. این نوشتار می کوشد با بررسی فعالیت­ های صورت گرفته و مصاحبه با متخصصانی که با استفاده از این رویکرد علمی در شناخت و حل و فصل جنایت­ ها تاثیرگذار هستند به معرفی این گرایش از باستان­ شناسی بپردازد و دیدگاه­ های موجود در این حوزه را مورد سنجش قرار دهد تا علاوه با ایجاد درکی جدید از نقش باستان­ شناسی معاصر در حل مسائل جوامع انسانی به چرایی عدم استفاده از باستان شناسی جنایی در جامعه دانشگاهی ایران بپردازد. باستان­ شناسی در این راستا با استفاده از قابلیت های خود در زمینه­ بازیابی دقیق و بازسازی خشونت روی داده توانسته است در بررسی پرونده­های جنایی موجود کمک کرده و تعریفی باستان­ شناسانه از جنایت ارائه کند.

کلیدواژه ها:

باستان شناسی جنایی ، بسترهای مجرمانه ، باستان شناسی معاصر ، بقایای انسانی ، خشونت