بررسی کاربرد ژئوگرید برای کنترل تغییر شکل های دائمی مخلوط آسفالتی گرم

شیار شدگی آسفالت نوعی از تغییر شکل سطح آسفالت است که در آن در مسیر عبور چرخ های وسیله نقلیه ، به صورت فرو رفتگی های طولی روی سطح جاده ایجاد می شود. در شیارشدگی های با شدت متوسط یا زیاد، روسازی در کناره های نزدیک به محل نشست ، دچار نوعی فشار از پایین به سمت بالا می شود. پدیده شیار شدگی آسفالت معمولا بعد از بارش باران به شدت به چشم می خورد. حتی شیار های بسیار ریز بلافاصله بعد از باران قابل رویت خوهد بود. شیارشدگی آسفالت معمولا در پارکینگ ها یا توقفگاه ها، به استثنای محل های ورود و خروج رانندگان و یا وسایل نقلیه ، دیده نمی شود. تردد تصادفی وسایل نقلیه در محوطه توقفگاه ها و ..… معمولا به اندازه ای نیست که بر اثر عبور متوالی چرخ خودرو ها در سطح روسازی ، شیاری ایجاد شود. تراکم ترافیک یا جا به جایی مخلوط آسفالت ، باعث بروز شیارشدگی آسفالت می شود. همچنین نشست لایه های بیس و بستر نیز می تواند باعث ایجاد پدیده شیار شدگی آسفالت شود. نوعی از شیار شدگی که به علت جا به جا شدن یا جریان خمیری ایجاد می شود به طراحی مخلوط آسفالت ارتباط دارد. زمانی که تراکم سازه ای به اندازه کافی اعمال نشده باشد، شیار شدگی ممکن است به علت تحکیم لایه رویه رخ دهد. متراکم کردن کافی همه اجزاء سازنده روسازی ، مانع از بروز شیار شدگی آسفالت به علت نشست لایه ای می شود. یکی از دلایل شیار شدگی آسفالت می تواند، سایش بیش از حد سطح در لایه رویه باشد. یک مثال معمول این مورد فرسایش و خوردگی است که به علت تردد خودروها با زنجیر چرخ یا لاستیک های یخ شکن رخ می دهد. شیار شدگی به علت خوردگی، می تواند به صورت دانهدانه شدن در مسیر عبور چرخ خودرو ها نیز رخ دهد

کلیدواژه ها:

شیارشدگی ، ژئوگریدها ، کنترل تغییر شکل های دائمی