مکانیابی بهینه کاربری مسکونی با روش فازی AHP (نمونه موردی : شهر تهران)

بیشتر اراضی شهری را کاربری های مسکونی در برمی گیرد به همین علت بحث مکانیابی کاربری های مسکونی در حال حاضر از موضوعات بسیار مهم و تاثیرگذار در حوزه شهری هست در این میان مسکن به دلیل یک نیاز اساسی در ابعاد مختلف برای شهروندان از اهمیت بسیاری برخوردار است . رشد روزافزون شهرنشینی و افزایش جمعیت در شهرها یک پدیده جهانی است که تحت تاثیر عوامل متعددی به وقوع می پیوندد همین موضوع نیازهای گوناگونی در شهرها ایجاد کرده است که باعث ایجاد کاربری ها مختلف در کنار یکدیگر شده هست به صورتی که حتی در تضاد با یکدیگر قرار دارد. با توجه به این که خانه جایی امن و برای آرامش افراد در نظر گرفته می شود و افراد بیشتر زمان خود را برای استراحت در خانه به سر می برند پس نیاز هست علاوه بر توجه به کیفیت و کمیت امکانات داخلی خانه به عوامل محیطی پیرامون مسکن موردنظر هم توجه شود در این تحقیق به بررسی ۱۳ معیار برای مکانیابی بهینه کاربری مسکونی با روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و فازی می پردازیم به طوری که مکان های شهری را به ۴ دسته کاملا مناسب ، مناسب ، نامناسب ، کاملا نامناسب برای زندگی تعیین کردیم تا متقاضیان خرید، اجاره و یا ساخت مسکن بتوانند از این نقشه برای اهدافخود استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، تحلیل سلسله مراتبی ، فازی ، مسکن