مدیریت شهری برتر با شهر هوشمند

شهرها به طور ذاتی با چالش های پیچیده و گسترده ای (و مرتبط به هم ) مواجه هستند. به گفته سازمان ملل متحد، افزایش جمعیت و پدیدههای مهاجرتی کنونی باعث می شود تا سال ۲۰۵۰ دو سوم جمعیت جهان در شهرها زندگی کنند. در این میان رشد شتابان شهرها متناسب با ظرفیت گسترش زیرساختهای شان نیست و فشار فزایندهای به زیرساختهای شهری تحمیل می کند. فضاهای شهری کنونی باید به طور کارآمد مدیریت شوند تا محیطی پایدار برای شهروندان تضمین شود. در نتیجه برنامه ریزان شهری در سراسر جهان می کوشند تا با نگاهی یکپارچه به تمامی ابعاد شهرنشینی , مدل هایی را برای توسعه شهرهای قرن ۲۱ به منظور پاسخ گویی به خواسته ها و انتظارات جدید دنیای امروز توسعه دهند. یکی از مفاهیم جدید جهت مقابله با چالش های کنونی شهرها در عرصه برنامه ریزی شهری , توسعه شهر هوشمند است که در طول سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است . شهر هوشمند به عنوان محور تحول و توسعه هزاره مطرح شده و به معنای گشایش مفاهیمی نو در برنامه ریزی شهری است که قابلیت های جهان واقعی و مجازی را برای حل مشکلات شهری با هم ترکیب می کند. هدف کلی این تحقیق تبیین نظری مفهوم, معانی , ابعاد, مشخصه ها, شاخص ها, باورهای متعارف و چالش های پیش روی شهر هوشمند از طریق تجزیه و تحلیل عمیق و ژرف ادبیات در رستای مدیریت شهری برتر می باشد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی استفاده گردیده شده است . نتایج این تحقیق نشان می دهد علی رغم ادبیات گسترده در مورد مفهوم شهر هوشمند ,هنوز یک درک روشن و واضح و اجماع عمومی در این باره وجود ندارد و محققان حوزه های علمی مختلف محتوای متنوعی را پیشنهاد کرده اند. به طوری که برخی فناوری های هوشمند را به عنوان تنها یا حداقل مهم ترین جزء شهر هوشمند مدنظر قرار داده اند, عده ای دیگر تعاریفی را پیشنهاد کرده اند که فراتر از فناوری است و بر این باورند که اتخاذ فناوری پایان کار نیست . فناوری ها می تواند در شهرها برای توانمندسازی شهروندان از طریق تطبیق این فناوری ها با نیازهای آنها به جای تطبیق زندگی آنها با الزامات فناوری مورد استفاده قرار گیرد.به علاوه معنای یک شهر هوشمند چند وجهی است .

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، خطرات هوشمندی ، مدیریت شهری