ارزیابی بافت های فرسوده شهری ؛ شناخت عوامل تاثیرگذار و ارائه راهکارهایی در جهت احیا و پیشگیری بیشتر

امروزه در پی تغییرات سریع شهرها، بخشی از بافت های شهری به علت فرسودگی و ناکارآمدی نتوانسته اند ارتباطی مناسب با محیط خود برقرار کنند. بافت های فرسوده شهرها علاوه بر تحمل بار مسائل کالبدی و فیزیکی ، از لحاظ اجتماعی و فرهنگی هم دچار مشکل اند و در واقع از چرخه اقتصادی شهر خارج شدهاند. عمده ترین مسئله در بافت های فرسوده مسکونی را می توان کاهش ارزشهای سکونتی و افزایش تقاضا به منظور خروج از بافت دانست . فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران، تحت تاثیر آن قرار گرفته اند. آنچه مسلم است ، در اینگونه شهرها این مسئله ، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و با سابقه ی شهری ، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نوظهور بر گردهی شهر تحمیل می کند . بررسی تجارب کشورهای جهان حاکی از آن است که کلان شهرها با اتخاذ تدابیر مناسب شرایط درونی کشور خویش و استفاده از فرصت ها و نقاط قوت خود، فضاهای سرزنده و مناسب ایجاد کرده و از این طریق بر توسعه نابخردانه و ناآگاهانه شهر مسلط شده اند . هدف از ارائه این مقاله ، ارزیابی ویژگی ها و شاخص های بافت های فرسوده، شناخت مشکلات موجود در این بافت ها و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود آن می باشد . پژوهش حاضر از نظر ماهیت و روش توصیفی -تحلیلی و از نظر هدف کاربردی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات مبتنی بر شیوه کتابخانه ای ، مطالعه مقالات و سایر اسناد می باشد و به بررسی تعاریف و مفاهیمی چون بافت فرسوده شهری ، انواع و شاخص های آن، انواع روشهای مداخله ، شاخص های شناسایی ، تجارب جهانی و تجارب ایران در این مورد و غیره می پردازد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، فرسودگی ، نوسازی ، بهسازی .