مروری بر اقدامات صورت گرفته سازمان نوسازی شهرداری تهران پس از انقلاب اسلامی در بافت فرسوده

سابقه توجه به بافتهای فرسوده در ایران و شهر تهران چندان دور نیست . مسیر و فرایند نوسازی و بهسازی و بازآفرینی بافت های فرسوده و مساله دار شهری در شهر تهران،به دلیل نبود تجارب موفق قبلی عمدتا، بر اساس آزمون و خطا است و در طول زمان همگام با توسعه ادبیات نظری و دستیابی به تجارب جدید، تغییرات چشمگیری داشته است . در این مقاله با بررسی اسناد و مصوبات قانونی ، طرح ها و برنامه های تهیه شده و پروژه های تعریف شده در سازمان نوسازی ، با استفاده از روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی ، سیر زمانی تکوین اقدامات سازمان نوسازی شهر تهران در برخورد با بافتهای مساله دار شهر تهران بررسی و ترسیم شده است . نتایج این پژوهش حاکی از آن است ، نوع نگاه در سال های ابتدایی پس از انقلاب تا شروع دهه ۱۳۷۰ با تسلط اندیشه های مدرنیستی و با تعریف پروژه های ضربتی ، کلان مقیاس با پیش زمینه های آمرانه واجباری و تاکید بیشتر بر ابعاد کالبدی و اقتصادی و بدون توجه به پیامدهای اجتماعی _ فرهنگی ان ها همراه است . لیکن از دهه ۱۳۷۰ به بعد، اقدامات صورت گرفته قابل انعطاف تر، تدریجی ، خردمقیاس و جامع نگر شده است . در این مسیر تاکید بیشتر بر ابعاد اجتماعی _ فرهنگی ، موضوعات اقتصادی ، تدوین چشم اندار راهبردی یکپارچه و بلند مدت است .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شهر تهران ، اقدامات و سیاست های نوسازی ، انقلاب اسلامی