تدوین مدل مفهومی طراحی فضاهای شهری گردشگر پذیر در راستای کاهش تاثیر بیماری های پاندمیک

(اپیدمی )همه گیری موارد بیماری و رفتارهای مرتبط با سلامتی است که در یک منطقه یا یک جامعه به صورت قابل ملاحظه ای از حد نرمال مورد انتظار بیشتر باشد. در دنیای عمدتا شهری و بهم پیوسته امروزی ، شیوع بیماری های عفونی و ویروسی یک تهدیدواقعی برای شهرهای بزرگ وکوچک محسوب می شود. واقعیت این است که همه گیری و گسترش آن در جهان به سازمان فضایی شهر ها و ساختمانها ،سبک زندگی و بدن انسان در مواجهه بابحران مرتبط است . درست مانندبحران کنونی کرونا که در طی ماه های اخیر منجر به ایجاد مشکلاتی درجهت حضورگردشگران درمراکز گردشگری و تعطیلی تمام زنجیره خدمات گردشگری در سراسر جهان شده است .کسب وکارهای حوزه ی گردشگری یکی ازموتورهای اشتغال ورشدوبعنوان صادرات نامرئی می باشد که در وضعیت پیش امده عملا تعطیل شده و چرخ این صنعت متوقف شده است . در این پژوهش به دنبال تعیین نقش کرونا در توسعه گردشگری شهری و همچنین شناسایی راه های کاهش تاثیر این بیماری پر فضاهای شهری گردشگرپذیر بودیم که در این راستا بررسی منابع موجود کتابخانه ای ، جست وجوی اینترنتی در مقالات پژوهشی و همچنین نتایج بررسی های موردی و یا خلاصه گزارشات چاپ شده در مجلات علمی و پژوهش های داخلی و خارجی مطالعه و استخراج گردیده است روش این تحقیق ، توصیفی - تحلیلی می باشد.حاصل نتایج این تحقیق نشان می دهد ویروس کرونا عامل مهمی در تمامی جوانب حیات آدمی به خصوص صنعت گردشگری شهری است .

کلیدواژه ها:

گردشگری ، کرونا ، طراحی شهری ، فضاهای شهری