بررسی تجربی تاثیر تغییرات نسبت آب به مواد سیمانی در هر مرحله از افزودن پودر دیاتومیت در مقاومت فشاری ، چگالی و جذب آب بتن معمولی

این مقاله پژوهشی تجربی به استناد مطالعات و بررسی های کتابخانه ای و آزمایشگاهی به عمل آمده، درآمدی است بر تاثیر تغییرات نسبت آب به مواد سیمانی در نمونه های بتنی مختلف با طرحهای متنوع از نظر میزان ماده افزودنی پودر دیاتومیت که در این راستا پنج گروه مخلوط بتنی با میزان درصدهای افزودنی صفر (برای گروه مبنا)، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ در نظر گرفته شده و برای هر یک از درصدهای افزودنی دیاتومیت ، سه نسبت آب به مواد سیمانی ((W/CM ۵۵۰/۰، ۵۷۵/۰ و ۶۰۰/۰ (در مجموع ۱۵ طرح مختلف ) ساخته شده است و آزمایش های اندازهگیری چگالی ، جذب آب و مقاومت فشاری در سنین مختلف انجام شده است . نتیجه مطالعات و بررسی های به عمل آمده نشان داد که افزودن پودر دیاتومیت که دانه های آن دارای منافذ میکروسکوپی هستند باعث جذب آب اضافی موجود در مخلوط بتن شده (که در مراحل بعدی می تواند برای رشد کریستالها در خمیر سیمانی پوزولانی مصرف شود) که این عمل باعث افزایش مقاومت فشاری بتن می شود . به همین دلیل با ثابت نگه داشتن نسبت آب به مواد سیمانی ، باوجود اینکه با افزایش مقدار پودر دیاتومیت مقدار آب هم افزایش می یابد، بخاطر سطح مخصوص بالای پودر دیاتومیت با کمبود آب مواجه شده و با افزایش نسبت آب به مواد سیمانی بر خلاف حالت معمول، مقاومت فشاری درمواردی همچنان افزایش می یابد. به عنوان نمونه در سن ۲۸روزه و مقدار افزودنی ۱۵% وقتی نسبت آب به مواد سیمانی از ۵۵۰/۰ به ۵۷۵ /۰ افزایش می یابد علاوه بر اینکه مقاومت فشاری پایین نیامده است بلکه ۷۹/۴% هم افزایش یافته است . حال با توجه به فراوانی این ماده در منطقه و اهمیت شناخت مسائل مربوط به استفاده از این ماده پوزولانی در بتن و ویژگی های مثبت و منفی آن، ضروری است که پژوهش های بیشتری در این زمینه انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

پودر دیاتومیت ، نسبت آب به مواد سیمانی ، مقاومت فشاری ، چگالی ، جذب آب ، روانی