ارزیابی سازه ای آزادراه ارومیه - تبریز با دستگاه افت و خیز سنج ضربه ای (FWD)

روسازی های آسفالتی در طول عمر سرویس دهی خود دچار انواع خرابی ها می گردد. شناخت انواع خرابی رویه های آسفالتی به همراه ویژگی ها ( شدت خرابی و سطح تراکم خرابی ) این امکان را فراهم می سازد که بطور مستقیم وضعیت سازهای و کیفیت بهره برداری آن را ارزیابی نمود. در این بین بدلیل آسیب های سازه ای روسازی با توجه به نوع خرابی ها، کیفیت سطح راه کاهش می یابد که جهت انجام بهسازی در روسازی دارای خرابی ، بهترین روش تعیین ظرفیت باربری سازه ای روسازی با استفاده از آزمایش های غیرمخرب ارزیابی وضعیت روسازی می باشد. در این پروژه جهت سنجش قدرت باربری روسازی ، از دستگاه ۱FWD (افت و خیز سنج ضربه ای ) استفاده شده است که از داده های دستگاه FWD طبق روابط آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران (نشریه شماره ۲۳۴ تجدید نظر اول) می توان با استفاده از عدد سازهای و محاسبه ضخامت لایه های روسازی با استفاده از اطلاعاتی نظیر نوع و جنس مصالح بستر و روسازی ، شرایط زهکشی ، کیفیت اجرا و ... علل خرابی را بطور کامل تشریح کرد و ضخامت لایه روکش برای تحمل ترافیک پیش بینی شده را محاسبه نمود. با عنایت به اینکه عمده خرابی آسفالت در این مطالعه از نوع ترکهای پوست سوسماری می باشد در نتیجه جهت اصلاح باید با یکی از دو روش عمل گردد: روش اول اصلاح به روش وصله سطحی یا وصله عمقی روش دوم استفاده از لایه کنترل کننده ترک آسفالتی و اجرای لایه آسفالتی (به ضخامت تعیین شده بعد از محاسبات) روی لایه کنترل کننده، و نسبت به اصلاح خرابی اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

FWD ، آزمایش غیرمخرب ، عدد سازه ای روسازی و ترک های پوست سوسماری .