سازه و مصالح سبز، کلید واژه هایی برای تحقق توسعه پایدار در صنعت سازه

امروزه با افزایش جمعیت و گسترش ساخت وسازهای گوناگون در سراسر دنیا به ویژه سازه های بتنی ، تولید و مصرف بتن افزایش چشمگیری داشته است . پیش بینی می شود در سال ۲۰۵۰ مصرف سالیانه بتن ، به ۱۸ بیلیون تن در سال برسد. پایداری محیط زیست بستگی به چگونگی استفاده از منابع ، معادن و تکنولوژی به دست آمده دارد . در عصر حاضر که با بحران و آلودگی های زیست محیطی روبه رو هستیم ، باید بتوانیم جهان را عاری از تخریب و به دور از هرگونه آلاینده های مخرب برسانیم . با توجه به این که در قرن حاضر دغدغه مردم جهان مقابله با بحران انرژی و کاهش آلودگی های زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی می باشد ، توسعه پایدار در جهت رفع این دغدغه با رویکرد کاهش آلودگی های زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی قدم بزرگی برداشته است . پایداری محیط زیست به چگونگی استفاده از منابع ، معادن و تکنولوژی بستگی دارد. در صنعت ساختمان، بتن پرکاربردترین مصالحی است که در دنیا تولید می شود و ماده اصلی آن سیمان می باشد که برای تولید آن مقدار بسیار زیادی کربن دی اکسید را در اتمسفر زمین رها می کند که از آثار منفی آن می توان به نازک شدن لایه اوزون و گرمای روزافزون کره خاکی اشاره نمود. بتن سبز به عنوان یک بتن که از مواد زائد به عنوان حداقل یکی از اجزای سازنده آن استفاده می شود و یا فرآیند تولید آن منجر به تخریب محیط زیست نمی شود و دارای مقاومت و پایداری می باشد شناخته می شود. فلذا در این پژوهش آلاینده های زیست محیطی و کاربرد برخی از این آلاینده ها در ساخت بتن بنا بر پژوهش های پیشین ، بررسی گردید. بر طبق نتایج این پژوهش این جایگزینی گام مهمی است در راستای تحقق توسعه پایدار و حفظ محیط زیست ؛ به گونه ای که با این جایگزینی علاوه بر کاهش نیاز به منابع ، آلودگی های زیست محیطی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

بتن سبز ، توسعه پایدار ، دی اکسید کربن ، محیط زیست ، سیمان