کنترل لرزه ای ساختمان بتن آرمه مجهز به میراگرهای TMDI و ATMDI با تحلیل تاریخچه زمانی خطی و منطق فازی

زمین لرزه یکی از پدیده های طبیعی است که باعث ایجاد تنش دراعضا مختلف سازه های گوناگون می شود. بخشی از این تنش ها که حاصل نیروی زلزله است ، به وسیله میرایی و سختی ذاتی سازه تحمل می شوند و انرژی وارد شده به سازه به این وسیله مستهلک می گردند. اگر مقادیر این نیرو و در ادامه ، اندازه و شدت تنش ها افزایش پیدا کنند، میرایی و سختی سازه دیگر جوابگوی آن نبوده و گاها باعث ایجاد خرابی و تغییرشکل های ماندگار می شوند. مقصود از این پژوهش بررسی عملکرد میراگرهای غیرفعال TMDI و فعال ATMD در سازه بتن آرمه ۱۰ طبقه تحت تحریک های لرزه ای نزدیک به گسل است . میراگرهای TMDI از یک میراگر TMD سنتی و یک جزء به نام اینرتر تشکیل شده است که این وسیله ضعف میراگر TMD را در مسائل مربوط به جرم برطرف می کند. در این پژوهش به بررسی تاثیر دو میراگر ATMD و TMDI در کاهش پاسخ تغییر مکان ساختمان بتن آرمه پرداخته شده است . با توجه به نتایج پژوهش حاضر بیشترین کاهش تغییرمکان جانبی سازه بتن آرمه با استفاده از TMDI و اتصال اینرتر به طبقه پنجم در حدود ۵۵% و برای میراگر فعال ATMD این درصد کاهش در حدود ۴۰% می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل تاریخچه زمانی خطی ، میراگر TMDI ، میراگر جرمی تنظیم شونده ، قاب خمشی بتن آرمه ، تجهیزات اینرتر