پدیدارشناسی سازعود در شاهنامه شاه طهماسبی با رویکرد فلسفه ی هرمنوتیک

ارتباط موجود بین آیتمهای هنری ،ایران ما را برآن میدارد تا با بررسی پدیدارشناختی به مطالعه ی این روابط در گستره ی مطالعات فلسفی و بیان ویژگیهای سمعی بصری که این خود در دو حوزه هنری به ترتیب موسیقی و نگارگری لحاظ شده است بپردازیم در این پژوهش بستر مطالعاتی در رویکرد پدیدارشناختی هنر از نوع هرمنوتیکی است. هدف از این ،مقاله مطالعه ی معیارهای ارزش گذاری ترکیب بندی در تعیین موقعیت نوازندگان و نیز شناخت پدیدارشناسانه ی ابعاد و انحای پرداخت موسیقایی در سازهای ایرانی در این مقاله صرفا ساز عود در نگارههای شاه نامه شاه طهماسبی در رویکردی فلسفی منحصرا هرمنوتیکی، مورد تفحص قرارهایدگر با به کارگیری رویکرد پدیدارشناسانه هرمنوتیکی در تحلیل آثار هنری نشان داد که چگونه یک اثر هنری میتواند فراتر از درگیر ساختن احساسات ،فردی عالمی را آشکار سازد و به محلی برای انکشاف حقیقت وجود بدل گردد مقاله حاضر بر آن است که با الگو قرار دادن نگاههایدگر در پدیدارشناسی هرمنوتیکی با روش تطبیقی - تحلیلی به خوانش پدیدارشناسانه هرمنوتیکی ساز عود در نگاره های شاه طهماسبی بپردازد. نتیجه کار میتواند گشاینده راهی باشد برای پدیدارشناسی هرمنوتیکی آثار نگارگری با تاکید بر جنبه های شناختی ساز عود و منحصر به گشایش وجوهی از موسیقی ایرانی با توجه به رویکرد پدیدار شناختی ،هنر فرآیند انجام تحقیق شامل روش پدیدارشناسی از منظر فلسفه و مطالعات کتابخانه ای به عنوان روش گردآوری اطلاعات . باشد.شاهنامهاز جمله یافته های این پژوهش میتوان به شناخت پارادایمهای فلسفی در حوزه ی فلسفه هرمنوتیک در کارکردشناسی و معنا ی شناسی که در قالب شاخصه های فرمی و سبکی موسیقی و نگارگری ایرانی مطرح است اشاره کرد؛ پدیدارشناسی هرمنوتیک با بازنمایی روابط فلسفی دو هنر موسیقی و نگارگری به عنوان یک عامل مهم و اساسی در فرآیند کنش تاریخی قابل طرح است.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، پدیدارشناسی هرمنوتیکی ، ساز عود ، شاه نامه شاه طهماسبی.