معصومه محمدزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
حبیب شهبازی شیران - دانشیار گروه باستانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سیدمهدی حسینی نیا - دانشآموخته دکتری باستانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

در دوره اسلامی معماری آرامگاهی در ایران از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است . ساخت این ابنیه از همان اوایل اسلام در ایران آغاز شد و در دوره سلجوقیان تا پایان صفویان با شتاب بیشتری دنبال شد. شهر کرمان از جمله مناطقی است که آثار با ارزشی را از دوران سلجوقی تا دوران متاخر اسلامی در خود جای داده که از جمله آن، می توان به بناهای آرامگاهی اشاره کرد. هدف اصلی از این پژوهش تحلیل و گونه شناسی بناهای آرامگاهی در صدر اسلام تا اواخر دوره قاجار بوده که به تحلیل و توصیف آنها پرداخته شده است . در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی استفاده شده است . داده ها به صورت میدانی و کتابخانه ای گردآوری شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که اکثر مقابر شهر کرمان سه دوره سلجوقی ، صفوی و قاجار می باشند. بناهای آرامگاهی این شهر در دوره سلجوقی شامل برج مقبره است و در دوره صفویه و قاجاریه از پلان چهار گوش گنبدی شکل بیشتر استفاده شده است . این آثار معماری از نظر فرم و حجم کلی بنا، نوع و ساختار کلی سازه، تزئینات و مصالح به کار رفته اشتراکات زیادی دارند.

شهرکرمان، بناهای آرامگاهی ، دوره اسلامی ، گونه شناسی بناهای آرامگاهی