بررسی تاثیر استفاده از اصول معماری بیوفیلیک بر طراحی مراکز درمانی بیمارهای ناشی از افسردگی (نمونه موردی : بیماری آتیپیک )

استرس مهم ترین عامل بروز بیماری های جسمانی است که در صورت کنترل آن بسیاری از زمینه های بروز بیماری های روانی و جسمانی از بین می رود. در جامعه امروز مهم ترین عامل بروز بیماری های روانی افزایش استرس و افسردگی در بین افراد مختلف است که دلیل اصلی آن روی آوردن مردم به زندگی های ماشینی و کاهش تحرک و در مقابل افزایش فشارهای اجتماعی است . با توجه به نیازهای امروزین ، از جمله کمبود فضاهای درمانی مکمل جهت توجه به نیازهای روحی و روانی و جسمی انسان که امروزه به دلیل شیوه زندگی ناسالم و محیط غیرطبیعی نادیده گرفته شدهاست ، اهمیت می یابد. اما امروزه نگاه تک بعدی اقتصادی -عملکردی به طراحی فضاهای درمانی و عدم توجه به تنش زا بودن ذاتی فضا و عملکرد موجب کاهش کیفیت فضاهای درمانی گشته است در حالی که فضای معماری به عنوان بستری مهم برای فعالیت های انسانی ، تاثیرات عمیقی بر سلامت روان کارکنان محیط درمانی و مراجعه کنندگان می گذارد. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با ترکیب محیط طبیعی در مراکز درمانی تاثیر مثبت بر حوزه روانی ، جسمی ، اجتماعی و روند درمان بگذارد. این امر مستلزم شناخت اصول معماری بیوفیلیک است . معماری بیوفیلیک اشاره به گرایش افراد نسبت به تمام موجودات زنده و زندگی بخش یعنی نیازهای فطری انسان و عدم گسست میان انسان، طبیعت و ویژگی های آنها دارد. نوع ارتباط با محیط می تواند شامل بو، صدا، باد، نور، آب، پوشش گیاهی و غیره باشد. لذا پژوهش حاضر سعی بر آن شده است که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی به روش توصیفی -تحلیلی به کاهش فشار عصبی در محیط و سرعت بخشیدن به روند درمان کمک کرد. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که وجود طبیعت در محیط انسان ساخت تاثیر مثبت در کیفیت مراکز درمانی دارد که نشانگر ارتباط مثبت میان بیمار و طبیعت و بهبود کیفیات زیستی محیط درمانی می باشد. بنابراین طراحی محیط درمانی بیوفیلیک می تواند منجر به ارتقای شاخصه های سلامت بیمار شود.

کلیدواژه ها:

نیازهای انسانی ، سلامت روان ، معماری بیوفیلیک ، مرکز درمانی