مبانی طراحی مجتمع خدماتی کوهنوردی با تاکید بر گردشگری ورزشی

ورزش ابزاری برای حفظ سلامتی ، بهبود بدن و توسعه ی روابط اجتماعی است که طی چند دهه ی گذشته جایگاه رفیعی در گذران اوقات فراغت پیداکرده است . میل به ورزش تا جایی افزایش یافته که تبدیل به یکی از عوامل مشوق گردشگری نیز شده است . نقاط کوهستانی ازجمله اماکنی هستند که گردشگران زیادی را به جهت بهرهمندی از منافع ورزشی -تفریحی به سوی خود جلب می کنند. این منافع حاصل فعالیت هایی نظیر کوهنوردی ، کوهپیمایی ، تماشای مناظر و استراحت هستند که نیاز به تخصص و آموزش خاصی ندارند. بدین ترتیب ترکیب عامل ورزش و گردشگری پدیدهای به نام گردشگری ورزشی را شکل می دهد. گردشگری ورزشی ، سفری تفریحی است که در آن افراد برای مشارکت در فعالیت های بدنی ، تماشا و یا تکریم جذابیت های مرتبط با آن، به طور موقت از اجتماع محدودهی زندگی خود دور می شوند. هدف مقاله ی حاضر، معرفی نقش معماری (به عنوان لازمه ی گردشگری ) در توسعه ی گردشگری ورزشی ، از طریق ارائه ی مبانی نظری طراحی مجتمع خدماتی کوهنوردی است . این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت از نوع کیفی است و به صورت توصیفی -تحلیلی ، بر پایه ی اطلاعات کتابخانه ای و تحقیقات پیشین صورت گرفته است . در نهایت تجمیع سه شاخه از فعالیت های انسانی یعنی گردشگری ، ورزش و سلامت تشکیل دهندهی ساختار جدید و جامعی برای پرکردن اوقات فراغت خواهد شد که در قالب معماری ، در جهت ترغیب خانوادهها و شهروندان به کوهنوردی و گسترش فرهنگ ورزش عمومی تلاش خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مجتمع خدماتی کوهنوردی ، اوقات فراغت ، گردشگری ، گردشگری ورزشی ، کوهنوردی