تحلیل مشخصه های فضای باز دوستدار کودک در حیاط خانه های تاریخی (نمونه موردی خانه های تاریخی ادیب برومند شهر گز برخوار و روغن فروش اصفهان)

برای کودکان بازی مهمترین نیاز پس از تامین نیازهای اولیه است که عمده آموزشهای مهارتی کودک از آن آموخته می شود. برای کودکان طبیعت لبریز از هیجان و بسیار مطلوب برای بازی کردن و پرورش استعدادها است . خانه مهمترین فضای حضور کودک است و در گذشته وجود حیاط و حضور حوض و باغچه این امکان را برای کودکان فراهم می نمود تا ساعات زیادی از وقت خود را در آن بگذرانند و علاوه بر بازی و توسعه فردی ، در برخی موارد امکان تعامل با همسالان نیز برای آنها ایجاد می شد. در ساختمانهای آپارتمانی امروزی عملا حیاط و باغچه کارکرد گذشته خود را از دست داده اند و کودکان را از ارتباط دائمی با طبیعت محروم ساخته است . در مطالعات پیش رو در ابتدا به بررسی نقش حیاط در خانه های تاریخی پرداخته شده است و در بخش دوم مشخصه های فضاهای دوستدار کودک بررسی شدند . سپس با توجه به مجموعه اطلاعات استخراج شده به بررسی دو خانه تاریخی ادیب برومند (در شهر گز برخوار) و روغن فروش (در شهر اصفهان) از بعد فضای باز دوستدار کودک انجام شد . طبق نتایج به دست آمده، حیاط این دو خانه تاریخی با شاخص های فضای باز دوستدار کودک منطبق بوده و لذا مناسب کودکان بودهاند.

کلیدواژه ها:

کودک ، فضای باز ، خانه های تاریخی ، حیاط ، دوست دار کودک