بررسی امکان استفاده از عصاره پوست انار به عنوان آنتی اکسیدان در روغنهای خوراکی

در این پژوهش بررسی امکان استخراج، ظرفیت آنتی اکسیدانی و احیاء کنندگی عصاره پوست خارجی انارPunicagranatum و ارزیابی تاثیر آن بر افزایش مقاومت حرارتی و شرایط اکسیداسیون روغن آفتابگردان به عنوان یک سیستم مدل غذایی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار آنالیز شد.بررسی راندمان عصاره گیری نشان داد که عصارهمتانلی بیشترین راندمان استخراج را داشته است.در بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی به روش فسفومولیبدنیوم نتایج حاکی از آن بود کهعصاره متانلی پوست انار بعد ازα-توکوفرول و مشابه باBHT و آسکوربیک اسید عمل کرده است.عصاره اتانلی پوست انار دارای ظرفیت پایین تر آنتی اکسیدانی نسبت به عصاره متانلی پوست انار می باشد. در ارزیابی قدرت احیاء کنندگی ، عصاره متانلی پوستانار بعد ازα-توکوفرول وBHT قرار می گیرد. عصاره اتانلی پایین ترین ظرفیت احیاء کنندگی را داشته است. نتایج حاصل از آزمونهای اندازه گیری شده (فیزیکی و شیمیایی ) و ضریب ممانعت از اکسایش لیپیدی نشان داد که عصاره متانلی پوست انار بالاترین اثر را نسبت به سایر تیمارهای آنتی اکسیدانی BHT وα- توکوفرول و عصاره اتانلی پوست انار در کاهش اکسیداسیون نمونه روغن آفتابگردان در 80 به مدت 45 ساعت داشته است. ارزیابی مقاومت حرارتی عصاره استخراجی به روش رنسیمت دردماهای 90،120 و150 ) در مقایسه با دو استاندارد α-توکوفرول وBHT نشان داده است که عصاره اتانلی پوست انار دارای بالاترین خصوصیات حملی نسبت به سایر تیمارهای آنتی اکسیدانی است