تاثیر مولفه های بومی و بومی گرایی در منظر ساحلی ، طراحی ساحل پارکینگ ششم بابلسر

گردشگری ساحلی ازجمله فعالیت های جاذبی است که به دلیل تنوع اکوسیستم و ترکیب آب و خشکی ، قابلیت های چندگانه ای در سطح جهان دارد. امتداد کناره آب در شهرهای ساحلی ، موقعیت فضایی برجسته و منحصربه فردی را ایجاد می کند که نقش عمده ای در ارتقای کیفیت های بصری ،محیطی و اجتماعی دارد. کشور ایران با داشتن حدود ۵هزار کیلومتر خط ساحلی در سه حوزه جغرافیایی (خزر، خلیج فارس و دریای عمان) توان بالایی درزمینه فعالیت های گردشگری دارد. به همین جهت حفاظت از این منبع طبیعی و بهره گیری صحیح از مواهب آن در شهر حائز اهمیت است . اما به دلیل فقدان یک نظام جامع در زمینه توان سنجی ، برنامه ریزی و بهره برداری از گردشگری ساحلی ، کمترین میزان استفاده از این قابلیت را فراهم نموده است . بنابراین مسئله اصلی این پژوهش ، طراحی نوار ساحلی تاثیر مولفه های بومی و بومگرایی در منظر ساحلی ، طراحی ساحل پارکینگ ششم بابلسر، در قالب ساحلی پویا ضمن حفظ و تقویت ارزشهای بومی منطقه است . در این زمینه بهرهگیری از دیدگاه طراحی بومگرا در حوزه طراحی منظر ساحلی و حفظ و تقویت ارزشهای بومی و دستیابی به طراحی منظر مطلوب و ارتقا کیفیت منظر شهری در محدوده ساحلی از اهداف عمده پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ساحلی ، معماری منظر ، طراحی ساحل ، مولفه های بومگرا