محمد بهمنی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری گرایش فناوری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران-
محسن وفامهر - استاد و عضو هیئتعلمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت، ایران-
بهنام علیزاده اشرفی - استادیار و عضو هیئتعلمی دانشکده چندرسانهای دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران-
یاسر شهبازی - دانشیار و عضو هیئتعلمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران-

بشر همواره می کوشد با ایجاد امکانات جدید، از شرایط رفاهی بهتر و بیشتری بهرهمند شود و برای رسیدن به آن تولید بیشتر و بهینه را اهداف اصلی خود در زندگی قرار داده است و ورود به قرن بیست و یکم موجب افزایش بیش ازپیش اهمیت نوآوری گردیده است . افزایش جمعیت در سرتاسر جهان و گسترش روزافزون شهرها، نیاز به تولید واحدهای مسکونی را بیش ازپیش افزایش می دهد. تولید صنعتی ساختمان، فرایند ساخت و اجرای پیوسته و زنجیرهای ساختمان است که در آن اجزاء و عناصر ساختمانی به صورت مدولار و پیش ساخته تولیدشده و ازنظر کیفیت در تمام مراحل ساخت و اجرا قابل کنترل است . در این راستا شناخت سیستم ها و فناوری های جدید امری ضروری است . در صنعت ساختمان،فناوری عامل تعیین کننده روند و نحوه ارتباط بین فعالیت هایی است که در یک فرایند تولیدی یا خدماتی ، دادهها را به بازده نهایی تبدیل می نماید. در این میان است که توجه به موضوع پیش ساخته سازی بیش ازپیش ضروری به نظر می رسد. ازآنجایی که تامین مسکن امری ضروری و حیاتی است ، باید مسکنی طراحی و اجرا شود که در عین مقاومت و سبک بودن و برخورداری از امکانات رفاهی ، قابلیت اجرای سریع را نیز دارا باشد تا بتوان با کمترین امکانات و در کوتاه ترین زمان ممکن و با کمترین نفرات حاضر اجرا شود. از سوی دیگر مطالعه و تحقیق در مورد ساخت این گونه مسکن در ایران نشان می دهد تاکنون چنین ساختمانهای مسکونی با تاکید بر ویژگی پیش ساختگی و تاکید بر فناوری های به روز با دیدگاه معمارانه طراحی و ساخته نشده است و یا اگر ساخته شده باشد بسیار ساده و فاقد بسیاری ازامکانات هستند و درواقع برای سکونت موقت به کار می روند.

پیش ساختگی ، تولید انبوه، فناوری های نوین ، مصالح نوین ، سیستم های ساختمانی .