شناسایی مولفه های اثرگذار معماری بومی در طراحی دهکده های گردشگری

رشد روزافزون شهرنشینی و توجه انسان بر مادیات سبب ایجاد بحرانهای روحی و جسمی در انسان امروز شده است . لذا موضوع طراحی دهکدههای گردشگری جهت گذراندن اوقات فراغت بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است . بدیهی است که تعامل با طبیعت به عنوان یکی از مهم ترین ابعاد زندگی انسان، می تواند همانند دارویی برای درمان مشکلات وی عمل کند. در این میان معماری با ساختاربخشی درست به محیط ، علاوه بر حفظ و نگهداری طبیعت ، می تواند تاثیر بسزایی در روحیه ی افراد نیز داشته باشد. بنابراین پرسشی مطرح می شود که چه رویکردی در طراحی دهکدههای گردشگری می تواند با ایجاد تجربه ای پایدار، پاسخگوی انگیزههای گردشگری باشد؟ یکی از رویکردهای پایه که از دیرباز مورد توجه انسان بوده، بهرهگیری از معماری بومی است . به این ترتیب پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های اثرگذار معماری بومی در طراحی دهکدههای گردشگری در تلاش است تا با ارائه ی راهکارهایی مناسب پاسخگوی نیاز انسان به برقراری ارتباط با طبیعت باشد. این تحقیق که از نوع کاربردی است ، سعی دارد تا با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل محتوایی منابع موجود، موارد موثر در طراحی بومی را تشخیص و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی ، به نتایج پژوهش دست یابد. در این راستا مولفه های اثرگذار در معماری بومی به دو بخش محیط فرهنگی و محیط طبیعی تقسیم گردید و با بررسی نمود عینی هر یک از آنها، مصداقهایی مناسب در راستای طراحی دهکدههای گردشگری پیشنهاد داده شد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری بومی ، اوقات فراغت ، طراحی دهکدههای گردشگری .