بررسی نقش و کاربری ساباط ها در معماری بومی شوشتر

در اقلیم های مختلف کشور، جهت تناسب در طراحی شهرهای قدیمی ، عناصر و شاخصه های متعددی از فرهنگ معماری به کار گرفته شده و میراث گرانبهای ایرانی - اسلامی هماهنگ با سلیقه شهروندان بر جای مانده است . در مناطق جنوبی ایران گرمای هوا در بیشتر طول سال طاقت فرسا بوده و با هدف ایجاد همبستگی و پیوستگی بین اجزای معماری با محیط ، معماران با طراحی فضاهایی همچون ساباط، باعث پدید آوردن سایه و جایگاهی خنک برای رهگذران را فراهم کرده اند. در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی میدانی مد نظر است با استفاده از روش تحقیق توصیفی مبتنی بر اصول طراحی شهری ، واکاوی ارزش عملکردی و فرهنگی تعدادی از این ساباط ها در شهرستان شوشتر مورد بررسی قرار گیرد. امید است که بیش از پیش به این عنصر معماری بومی توجه شود و در راستای اهداف تعیین شده در گام دوم انقلاب، به عنوان یکی از ارزشهای فرهنگی معماری ایرانی -اسلامی ، علاوه بر جلوگیری از فراموشی ، پس از همسو نمودن سنت ها و میراث کهن و طراحی آن با تکنولوژی روز تا حد زیادی در مصرف انرژی نیز صرفه جویی نمود.

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم ، طراحی شهری ، ساباط ، شوشتر