تخمین آبدهی ویژه آبخوان با استفاده از روش های مختلف و برآورد حجم آب قابل استحصال (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی شمال شرق گچساران)

پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان اهمیت ویژه ای در اکثر بررسی های هیدروژئولوژیکی دارد. روش های مختلفی برای تخمین و تعیین این پارامترها وجود دارد که دقیق ترین آنها استفاده از داده های آزمون پمپاژ است. روش آزمون پمپاژ بسیار پر هزینه و دامنه پارامترهای هیدرودینامیکی محدود به شعاع تاثیر چاه می باشد. در این تحقیق ابتدا محدوده مطالعاتی به ۱۳ چند ضلعی بر اساس ۱۳ پیزومتر موجود تقسیم گردید، سپس از سه روش سونداژ الکتریکی قائم (VES)، مد ل سازی عددی در محیط نرم افزار GMS و روش پوشش خط مستقیم (ESL) مقدار آبدهی ویژه برای هر چند ضلعی تعیین گردید. در نهایت آبدهی ویژه حاصل از سه روش مذکور با استفاده از آزمون پمپاژ دو چاه اکتشافی در دو چند ضلعی مورد صحت سنجی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر سه روش جهت محاسبه آبدهی ویژه نتایج کاملا نزدیکی به روش آزمون پمپاژ دارد و از بین سه روش فوق دقت روش ژئوالکتریک کمی بیشتر از دیگر روش ها است. بیشترین مقدار آبدهی ویژه حدود ۰۹/۰ در قسمت غرب و شمال غرب منطقه مطالعاتی، همچنین کمترین مقدار حدود ۰۰۷/۰ تا ۰۱۶/۰ در قسمت شرق و شمال شرق محدوده مطالعاتی و مقدار میانگین آن نیز در حدود ۰۴/۰ برآورد شده است. حجم تقریبی آب موجود در آبخوان با استفاده از نقشه هم ضخامت آبخوان، مساحت آبخوان که حدود ۸۶ کیلومترمربع است و تخلخل متوسط آبخون، در حدود ۷/۱ میلیارد متر مکعب بدست می آید، که تمام آن قابل استحصال نیست. بنابراین از حاصل ضرب ضریب آبدهی ویژه در حجم تقریبی آب موجود در آبخوان، میزان آب قابل استحصال حدود ۷۴ میلیون متر مکعب بدست می آید.

کلیدواژه ها:

آبدهی ویژه ، آزمون پمپاژ ، روش ESL ، سونداژ الکتریکی ، مدل سازی