فاطمه فاضلی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
فاطمه صادقی فر - عضو هیات علمی گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار،ایران
حمید رضا رحیمی - گروه ژنتیک پزشکی و پزشکی مولکولی

مقدمه: ملانوم پوستی به عنوان یکی از مهاجمانه ترین انواع سرطان پوست است. این بیماری حدود ۷۵ درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از سرطان پوست را تشکیل می دهد و تاکنون درمان قطعی برای آن ارائه نشده است. در نتیجه تشخیص به هنگام و جلوگیری از پیشرفت این بیماری حائز اهمیت است. پژوهش های زیادی برای یافتن روش های درمان و بهبود سرطان ارائه شده است. یکی از جدیدترین روش ها در این زمینه استفاده از فناوری نانو برای تشخیص و مهار سلول های سرطانی است. در این تحقیق تاثیر استفاده از نانومیکروحباب های هوا، اکسیژن و اوزون بر رده سلولی A۳۷۵ سرطان ملانوما مورد ارزیابی قرار گرفته است.مواد و روش ها : رده سلولی A۳۷۵ که با غلظت‎های مختلف نانومیکروحباب‎ها ی هوا، اکسیژن و اوزون تیمار شده اند توسط روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفته اند. به منظور سنجش زنده بودن سلول ها، به هر چاهک پلیت ماده MTT اضافه شده و سپس پلیت در انکوباتور قرار گرفته است. یافته ها: طبق نتایج این تحقیق کاهش درصد زیست پذیری سلول های سرطانی A۳۷۵ با افزایش غلظت نانومیکروحبابهای اکسیژن و اوزون پس از ۲۴ ساعت نشان دهنده آپوپتوز بوده و مهار چشمگیری بر رشد این سلول ها داشته است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق گویای آن است که نانومیکروحبابهای اکسیژن و اوزون در غلظت های بالا باعث مرگ سلولی رده سلول های A۳۷۵ می شود. نتایج در این تحقیق کمک خواهد کرد که نقش نانومیکروحباب های هوا، اکسیژن و اوزون در درمان سرطان ملانوما بررسی شود.

سرطان ملانوما, نانومیکروحباب های اکسیژن, اوزون و هوا, MTT, IC۵۰