گفتمان ژئوپولیتیکی: گسست یا تداوم

هدف اصلی این نوشتار، شناسایی گسست های معرفتی در دانش ژئوپولیتیک است. برای دستیابی به این هدف، از روش میشیل فوکو در تبارشناسی دانش بهره گرفته شده است. فوکو در رسالهنیچه، تبارشناسی و تاریخروش تاریخی را مورد انتقاد قرار داد. وی روشن ساخت که روش تاریخی چیزی نیست جز ثبت و ضبط منش ویژه و بیهمتای رویدادهای تاریخی. تبارشناسی دانش در واقع در پی کشف گسست ها و ناپیوستگیها در روندهای تاریخی و اجتماعی است. نوشتار حاضر نشان می دهد که گفتمان ژئوپولیتیکی ازنیمه دوم قرن پانزده و اوایل قرن شانزده به بعد گسست های معرفت شناختی متعددی را پشت سر گذاشته است. در این مقاله چهار گسست معرفت شناختی شناسایی شده است. فاصله هر گسست را تا گسست بعدی می توان یک دوره ژئوپولیتیکی نامید. در هر دوره ژئوپولیتیکی گفتمان خاصی حاکم بوده است. هر چند فوکو عوامل گسست را روشن نساخت اما به نظر می رسد که تغییر در ساختار اقتصاد سیاسی بین الملل و تحول نظم ژئوپولیتیکی، مکانیزم گسست در حوزه کرداری و گفتمانی دانش ژئوپولیتیک باشد

کلیدواژه ها:

ژئوپولیتیک ، گفتمان ، گسست معرفت شناختی ، تبارشناسی ، دیرینه شناسی