بررسی میزان رضایتمندی شغلی بهورزان شاغل در استان چهارمحال و بختیاری و ارتباط آن با متغیرهای زمینه ای در سال ۱۳۹۹

مقدمه: هر سازمانی با نیروی انسانی ایجاد می شود و بدون آن هیچ سازمانی قادر به ادامه حیات نخواهد بود. با توجه به نقش مهم منابع انسانی در نظام مراقبت های سلامت و رضایتمندی آنان بر تضمین کیفیت مراقبت ها، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رضایتمندی شغلی و ارتباط آن با متغیرهای زمینه ای در بهورزان شاغل در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود که در سال ۱۳۹۹ بر روی ۱۶۴ بهورز شاغل در شهرستان های فارسان و کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از یک پرسش نامه استاندارد انجام شد. نمره حیطه های رضایت شغلی با میانگین، انحراف معیار و حدود اطمینان ۹۵ درصد توصیف و با استفاده از آزمون های Independent t و One-way ANOVA در نرم افزارSPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمرات حاصل از حیطه های سنجش رضایت شغلی شامل ۰/۸۸ ± ۱/۹۷ برای نظام پرداخت، ۰/۹۲ ±۳/۲۸ برای نوع شغل، ۰/۹۸ ± ۲/۶۹ برای فرصت های پیشرفت، ۰/۶۹ ± ۱/۹۷ برای طرح تحول نظام سلامت، ۱/۱۳ ± ۳/۱۰ برای جو سازمانی،۰/۸۵ ± ۳/۰۳ برای سبک رهبری،۱/۰۹ ± ۳/۰۹ برای شرایط فیزیکی و ۰/۲۹ ± ۲/۲۶ برای اجرای صحیح بسته های شغلی بود. ارتباط معنی داری بین نظام پرداخت با سطح تحصیلات بهورزان (۰/۰۰۱ > P)، بین فرصت پیشرفت با جنسیت (۰/۰۲۰ = P)، بین رضایت شغلی از طرح تحول سلامت بهورزان با میزان سوابق خدمت (۰/۰۰۲ = P)، بین جو سازمانی با محل خدمت بهورزان (۰/۰۲۵ = P)، بین سبک رهبری با سطح تحصیلات (۰/۰۰۴ = P) و بین اجرای بسته های خدماتی بهورزان با محل سکونت آنان (۰/۰۰۴ = P) مشاهده گردید. نتیجه گیری: بالاترین و پایین ترین میزان رضایتمندی بهورزان به ترتیب در خصوص نوع شغل و نظام پرداخت می باشد. در مجموع، رضایت شغلی بهورزان شاغل در شهرستان های فارسان و کوهرنگ در حد متوسط بود و نیاز به برنامه ریزی جامعی جهت ارتقای سطح کمی و کیفی شغلی بهورزان ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

Health personnel ، Job satisfaction ، Healthcare system ، Organizations ، Iran ، کارکنان سلامت ، رضایت شغلی ، نظام سلامت ، سازمان ها ، ایران