بررسی میزان خوانایی فضایی در پیکره بندی ساختمان های اداریبا استفاده از تکنیک نحو فضا

طراحی فضاهای معماری-به طور خاص در این پژوهش فضاهای اداری- بدون توجه به پیکره بندی فضایی مناسب، موجب کاستی هایی در عملکرد فضاهامی شود. این مقاله ارتباط میان ساختارفضایی بنا و خوانایی فضاها را در ساختمان های اداری بررسی می کند.در این پژوهش، پس از مطالعات کتابخانه ای، انتخاب نمونه های موردی، نقد کیفی آثار و در نهایت تجزیه و تحلیل کمی داده ها از طریق نرم افزار دپس مپانجام شده است. به این منظور پیکره بندی پنج ساختمان اداری، با استفاده از تکنیک نحو فضا مورد بررسی قرار گرفته است.به دلیل تعداد زیاد شاخص ها ، مواردیکه بیشترین ارتباط را با هدف پژوهش داشتند، در زیرگروه های بصری، کالبدی و رفتار شناسی انتخاب شده اند و با شاخص حرکت طبیعی افراد مورد مقایسه قرارگرفته اند.نتایج نشان می دهد ارتباط معناداری میان هم پیوندی فضاها و رفتارهای حرکتی کاربران برقرار است که با آگاهی از آن می توان میزان تراکم و ازدحام کاربراندر فضاها و بالعکس، خلوت بودن نقاط دیگر را در طراحی پیش بینی کرد و پیکره بندی مناسبی را برای خوانایی فضاها در طراحی لحاظ کرد.

کلیدواژه ها:

نحو فضا ، خوانایی ، حرکت طبیعی ، هم پیوندی ، عمق ، اداری