بررسی اثر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست شهری بر تحمل به خشکی نهال های اقاقیا و زبان گنجشک

خشکی یکی از رایج ترین تنشهای غیر زنده در گیاهان است. استفاده از مواد جاذب رطوبت می تواند نقش موثری در کاهشاثرات منفی این تنش داشته باشد. امروزه استفاده از موادی با پایداری مناسب که فاقد اثرات سو بر محیط زیست باشند درکشاورزی مورد توجه قرار دارد و از این دست می توان به جاذب های طبیعی و معدنی رطوبت اشاره نمود. این مواد علاوه برافزایش سطح جذب آب در گیاه باعث حفظ میکروکلیمای خاک و ساختار خاک می شوند. در همین راستا آزمایشی با هدف بررسیاثر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست های شهری بر تحمل به خشکی درختان اقاقیا و زبان گنجشک در بهار و تابستان ۱۴۰۱ درپارک شهر تهران انجام شد. آزمایش با ۴ نسبت حجمی ذغال (صفر درصد یا شاهد، ۱۲.۵ درصد، ۲۵ درصد و ۵۰ درصد) و دوسطح تنش خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) در قالب طرح پایه کامل تصادفی در ۴ تکرار و ۲ نهال در هر تکرار اجرا گردید.نتایج نشان داد که قطع آبیاری سبب کاهش ارتفاع، قطر نسبی ساقه، وزن تر و خشک و ابعاد اندام هوایی گردید و استفاده از ذغالبیوچار سبب افزایش فاکتورهای رشدی گیاه گردید. اعمال تنش خشکی سبب افزایش نشت یونی شد که با کاربرد ذغال بیوچاربطور معنی داری کاهش پیدا کرد. تیمار ۲۵ درصد حجمی ذغال با کاهش بیشتر اثرات تخریبی تنش بر گیاه، ایجاد مقاومتبیشتری به خشکی ایحاد نموده و باعث بهبود خصوصیات مورفولوژیکی گردید.

کلیدواژه ها:

تنش ، ذغال بوچار ، اقاقیا ، زبان گنجشک ، فضای سبز ، شهرداری تهران