مسئولیت مدنی در حرفه روحانیت با توجه به آراء دادگاه ویژه روحانیت

یکی از مهمترین بخش های حقوق مدنی با توجه به کاربردی که امروزه در عرصه ی دعاوی دارد، مسئولیت مدنی است. حوزه ی مزبور در عصر حاضر اهمیت روزافزونی یافته است. تعریف ساده از مسئولیت مدنی آن است که شخصی که با دیگری رابطه ی قراردادی ندارد -به عبارت دیگر قراردادی نبسته است- ولی به دیگری خسارت وارد کرده است. به عبارت دیگر در هر مورد که شخصی موظف به جبران خسارت دیگری باشد، می گویند در برابر او مسئولیت مدنی دارد یا ضامن است .دادسراها و دادگاه های ویژه روحانیت علاوه بر این که صلاحیت رسیدگی به کلیه جرائم و اعمال خلاف شان روحانیون را دارا هستند در موارد خاص، صلاحیت رسیدگی به دعاوی مدنی مطروحه بر علیه روحانیون را نیز دارند با توجه به گسترش صلاحیت آن ها در رسیدگی به جرائم مختلف و دعاوی مدنی و افراد تحت شمول و همچنین فراز و فرود آن در مجموعه سال های فعالیت، از زمان تشکیل تا کنون، و مواضع و بازتاب های مثبت و منفی آن، در بین حقوق دانان و روحانیون، شناخت و توجه بیشتر به این نهاد خاص قضایی را ایجاب می کند. مبنای اولیه رسیدگی، در همه مراجع قضایی، استناد به قوانین موضوعه می باشد اما در شرایطی خاص و به منزله حکم ثانویه در مقررات فعلی، مراجعه به منابع فقهی در بخشی از دعاویه تجویز گردیده است. این تقدم استناد به حکم قانون و تاخر طولی رجوع به منابع فقهی، در نظام دادرسی دادسرا و دادگاه های ویژه روحانیت تغییر یافته، و یا یک چرخش، ابتداء استناد به منابع فقهی نسبت به قانون در تقدم قرار گرفت و در اصلاحات بعد از رابطه طولی به رابطه عرضی به شرحی که خواهد آمد، اصلاح و منابع فقهی و قوانین موضوعه در عرض یکدیگره قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، قانون ، فقه ، دادسرا ، روحانیت