زهرا طهماسبی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
حسین حبیبی تبار - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

عقد کفالت که دارای انواع مطلق و موقت است، یکی از عقود لازم در قانون مدنی بوده که به موجب آن، یکی از طرفین عقد (کفیل)، حاضر کردن شخص ثالثی که به آن مکفول گفته می شود را نزد طرف دیگر عقد (مکفول له)، تعهد می کند و تنها در صورت وجود موارد بری شدن کفیل، نظیر فوت مکفول یا حاضر شدن او، شخصا نزد مکفول له، دیگر نیازی نیست که کفیل، به تعهد خود عمل نماید. کفالت نیز نوعی ضمانت به حساب می آید اما نباید دو عقد کفالت و ضمان را با یکدیگر اشتباه گرفت و یا خلط نمود. در عقد ضمانت، ضامن متعهد به پرداخت دیون مضمون عنه (بدهکار) خود می شود و تعهدی به احضار او ندارد. فلذا چنانچه مضمو نله (طلبکار) با عدم پرداخت از سوی مضمون عنه (بدهکار) مواجه شد میتواند به ضامن رجوع کند. اما کفیل تعهدی به پرداخت دیون مکفول ندارد بلکه تنها متعهد به احضار او می باشد. اما طرفین عقد کفالت میتوانند ضمن آن وجه التزامی را در صورت عدم انجام تعهد از سوی کفیل پیش بینی نمایند. همچنین در حقوق فرانسه، قانونگذار با اختصاص ماده ۱۱۲۰ قانون مدنی به این نهاد حقوقی آن را معتبر دانسته است از این رو هیچ تردیدی در اعتبار این قرارداد وجود ندارد و یکی از نهادهای مهم و کارآمد و شناخته شده در میان حقوقدانان و رویه قضایی به حساب می آید .

عقد کفالت، مکفول، کفیل، پورت فور