تاریخچه تعلیم و تربیت اسلامی

تعلیم و تربیت اسلامی با عرف علوم تربیتی رایج فاصله دارد و با آن غریب است.زیرا علوم تربیتی معاصر تا آنجا که درقلمرو علوم تجربی قرار گرفته، راه خود را از آیینها و ایدئولوژیها جدا کرده و درپی آن بوده است که دانشی تجربی به دست دهد. حتی در حوزه اهداف و غایات تعلیم و تربیت نیز اینگونه استغنا از آیینها و ایدئولوژیها همچنان ادامه یافته زیرا رسیدگی به این امور، به طور غالب، برعهده فلسفه تعلیم و تربیت نهاده شده است. اما در سرزمین ما و نیز برخی ازکشورهای اسلامی، به دلیل نفوذ و غلبه اسلام در ساحت اندیشه و حیات مردم، سخن گفتن از نسبت میان اسلام و تعلیم وتربیت اهمیت ویژهای یافته است. به موازات شکلگیری علوم تربیتی در تاریخ معاصر، در کشورهای اسلامی نیز تلاشی جهتسامان دهی میراث کهن اندیشه و فرهنگ اسلامی صورت پذیرفته، به گونهای که بتوان از میان این میراث انبوه، سامانهای درهیات علوم تربیتی فراهم آورد و آن را پاسخی به نیازهای این کشورها در تعلیم و تربیت دانست. سخن گفتن از تعلیم و تربیت اسلامی، کم یا بیش حاکی از روی آوردن به چنین چالشی است. تعلیم وتربیت،بزرگترین هدف همه انبیای الهی به ویژه پیامبراسلام(ص) بوده است؛ از همین رو، قرآن و روایات، مملو از آموزه های تربیتی است و نیاز به استخراج، دسته بندی و شرح و تفسیر دارد.اثر حاضر با همین هدف، سامان یافته و نویسنده کوشیده است با بهره گیری از رهنمودهای قرآنیو حدیثی و سیره پیامبر و امامان معصوم(ع) و استفاده از نگرگاه های دانشوران علوم تربیتی و نیز تجربه های شخصی،مهمترین مسائل تربیتی روزگار جدید را در بخش های مختلف، تجزیه و تحلیل کند..

کلیدواژه ها:

تعلیم وتربیت ، اسلام