محمدحسین مظفری - دکتری حقوق بین الملل مرکز صلح و گفتگو، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران.

از اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، سازمان کنفرانس اسلامی (سازمان) در صدد برآمد تا با تصویب اعلامیه حقوق­ بشر در اسلام (اعلامیه قاهره)، گفتمان حقوق­ بشری خاص خود را در توازی با نظام بین المللی حقوق بشر ایجاد کند. با تصویب اعلامیه قاهره در سال ۱۹۹۰، جدال میان دولت های غربی و کشورهای اسلامی بر سر تعارض مفاد آن با معیارهای حقوق­ بشر آغاز شد. اما در برنامه اقدام ۲۰۰۵ از گفتمان توازی کارکردی دست کشید و زمینه را برای بازنگری در اعلامیه قاهره فراهم کرد و در ۲۸ نوامبر ۲۰۲۰ «اعلامیه حقوق­ بشر سازمان همکاری اسلامی (اعلامیه جدید)» به تصویب رسید.این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی رویکرد کلی و ویژگی های خاص فرایند بازنگری و تصویب اعلامیه جدید را بررسی می­ کند و نتیجه می گیرد که از نظر سیاسی، تدوین کنندگان اعلامیه جدید به «دستاوردی شگرف» دست یافته و ادبیات حقوق بشری سازمان را با گفتمان بین المللی حقوق بشر هماهنگ کرده ­اند. اما صلاحیت و توانایی علمی برای انطباق معیارهای حقوق بشر با تعالیم و ارزش­ های اسلامی را فاقد بوده و در مواردی با رونویسی از روی اسناد بین­ المللی حقوق بشر، اعتبار علمی خود را مخدوش ساخته­ اند.

حقوق بشر, اعلامیه حقوق بشر در اسلام, کمیسیون مستقل دایمی حقوق بشر, سازمان همکاری اسلامی