ارزیابی صفات بیوشیمیایی و بیان برخی ژنها در ارقام هیبرید ذرت تحت شرایط تنش خشکی
عنوان مقاله: ارزیابی صفات بیوشیمیایی و بیان برخی ژنها در ارقام هیبرید ذرت تحت شرایط تنش خشکی
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-11-4_002
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-11-4_002
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه صحرایی قمش - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
سعید نواب پور - دانشیار، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
احد یامچی - دانشیار، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
ابوالفضل مازندرانی - دانش آموخته دکتری، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
خلاصه مقاله:
فاطمه صحرایی قمش - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
سعید نواب پور - دانشیار، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
احد یامچی - دانشیار، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
ابوالفضل مازندرانی - دانش آموخته دکتری، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
ذرت باتوجه به تامین غذای انسان از جایگاه ویژهای در بین گیاهان زراعی برخوردار است. پژوهشگران دریافتهاند که خشکی رابطه مستقیمی با محدودیت توسعه کشت و تولید ذرت در دنیا دارد. تنش خشکی عامل کاهش ۱۷ درصدی عملکرد سالانه ذرت دانهای در جهان است. این مطالعه بهمنظور ارزیابی اثر تنش خشکی بر بیان برخی ژنها و صفات بیوشیمیایی مرتبط با تحمل به خشکی در ارقام ذرت تحت شرایط مزرعهای صورت گرفت. آزمایش بهصورت کرتهای خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اصلی، تنش خشکی در سه سطح شامل تبخیر از تشتک کلاس A با مقدار ۵±۷۵ میلیمتر (شرایط نرمال بهعنوان شاهد)، ۵±۱۱۵میلیمتر ( تنش متوسط) و ۵±۱۴۰ میلیمتر (تنش شدید) و فاکتور فرعی شامل سه هیبرید ذرت (هیبرید دیررس کارون، هیبرید دیررس ۷۰۴ و هیبرید متوسطرس مبین) بود. صفات مورد ارزیابی نیز شامل مقادیر آبسزیک اسید و ایندول استیک اسید و میزان بیان ژنهای MIPS، ZmFER۱ و ZmPR۱۰ بود. نمونهبرداری در سه مرحله چهار برگی، گردهافشانی و ۱۰ روز بعد از گردهافشانی صورت گرفت. نتایج نشان داد که هیبرید کارون اختلاف معنیداری با سایر ارقام از لحاظ محتوای آبسیزیک اسید و ایندول استیک اسید (بهترتیب ۳۴۵ و ۴۶۸ نانوگرم بر گرم وزن تر) تحت شرایط تنش شدید و ده روز بعد از گرده افشانی داشت و تحمل بیشتری نسبت به تنش خشکی نشان داد. ارزیابی ژنهای MIPS، ZmFER۱ و ZmPR۱۰ نیز نشان داد که در بین هیبریدهای مورد مطالعه، هیبرید کارون بیان ژن بیشتری نسبت به شاهد در سطوح مختلف تنش و تقریبا در تمام مراحل مورد اندازه گیری داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که محتوای بیشتر هورمونهای آبسزیک اسید و ایندول استیک اسید و نیز بیان بالاتر ژنهای مورد مطالعه در القای تحمل به تنش خشکی موثر است و در بین هیبریدهای مورد مطالعه نیز هیبرید کارون با داشتن محتوای بالاتر این هورمونها و بیان بالاتر ژنها نسبت به سایر ارقام، از تحمل بالاتری نسبت به تنش خشکی برخوردار بود.
کلمات کلیدی: آبسیزیک اسید, ایندول استیک اسید, بیان ژن, ذرت, تنش خشکی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1607064/