برآورد حداکثر بارش محتمل ۲۴ ساعته به روش چند ایستگاهی: مطالعه موردی شمال خراسان

هرشفیلد برآورد بارندگی حداکثر محتمل (PMP)۱ را در سال۱۹۶۱ به روش آماری پایه ریزی کرده است. این پژوهشگر روش اصلاح شدهای را برای ۲۶۴۵ ایستگاه با مطا لعه بارندگی حداکثر ۲۴ ساعته ارائه داده است. در سال های بعد بارندگی هایی رخ داد که بیش از PMP  محاسبه شده به این روش است. در نتیجه  روش هرشفیلد به زیر سوال رفت. الیاسون  روش چند ایستگاهی را در سال ۱۹۹۷ ارائه داد. این روش از ادغام آمار کلیه ایستگاههای هم اقلیم یک منطقه استفاده میکند، زیرا PMP میتواند در هر نقطه این منطقه رخ دهد. بنیان ریاضی روش به توزیع گامبل نوع ۱ و توزیعهای منشعب از آن وابسته است. الیاسن پارامترها را تنها به روش گشتاورهای معمولی برآورد کرده و PMP را با این برآورد به دست آورده است. در مقاله حاضر برای برآورد پارامترها از سه روش برآورد دیگر به نام های حداکثر درستنمائی، حداکثر آنتروپی و گشتاورهای وزن دار احتمالی نیز استفاده شده است. برای مقایسه روشهای برآورد از آمار ۴۱ ایستگاه باران سنج هم اقلیم شمال خراسان استفاده شده. آزمونهای آماری برتری روش درست نمائی را نسبت به روش گشتاوری نشان می دهد. علاوه بر این، PMP این ایستگاهها نیز به روش اصلاح شده هرشفیلد محاسبه و نتیجه با روش چند ایستگاهی مقایسه شده است. نتایج به دست آمده برتری و ثبات روش چند ایستگاهی را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

حداکثر بارش محتمل ، چند ایستگاهی ، توزیع مقادیر حدی ، روش گشتاورها ، حداکثر درست نمائی ، حداکثر آنتروپی