تخمین و بازسازی داده های بارندگی با تکنیک فازی

منطق فازی به عنوان یک ابزار انعطاف پذیر که قابلیت استفاده در بسیاری از سامانه ها را دارد، جهت ارائه و توسعه یک تکنیک جدید برای تخمین و بازسازی داده های بارندگی بکار گرفته شده است. تکنیک مبتنی بر منطق فازی، بارندگی هر نقطه را با توجه به داده های موجود در ایستگاه های هواشناسی مجاور  و درجه تاثیر ایستگاه ها بر مبنای تغییر طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع  تخمین می زند. این کار با ارائه دو تابع عضویت فازی اختلاف فاصله و ارتفاع انجام شد. هرکدام از این توابع خود ترکیبی از چهار مجموعه فازی با اشکال مثلثی و ذوزنقه ای با همپوشانی جزئی بوده، که منجر به ایجاد ۱۶ قانون فازی گردید. برای محاسبه وزن و ضریب هر ایستگاه نیز حداقل ۲ و حداکثر ۴ قانون فعال شد. این تکنیک با استفاده از ۴۸ ایستگاه هواشناسی در کل استان خراسان بزرگ آزمون شده و نتایج حاصل از آن با روش عکس فاصله و روش میانگین گیری مقایسه گردید. نتایج حاصله حداقل خطا را برای تکنیک فازی بدست داد. به طوریکه متوسط خطای مطلق و انحراف نتایج مدل در تکنیک فازی کمتر از دو روش دیگر و روش عکس فاصله کمتر از روش میانگین گیری می باشد. همچنین تاثیر تعداد ایستگاه ها بر نتایج روش های مختلف مورد بررسی قرار گرفت، که نهایتا استفاده از چهار ایستگاه، بهترین نتایج را در مدل فازی بدست داد.

کلیدواژه ها:

مدل فازی ، قوانین فازی ، داده های بارندگی ، روش میانگین گیری ، روش عکس فاصله