تحلیل پایداری تامین و تقاضا مبتنی بر بیلان آب، حرکت بسوی تدوین یک شاخص ترکیبی (مطالعه موردی: حوضه آبریز اهرچای)

برنامه ریزی برای سیستم های آبی در جهت آمادگی برای توسعه، نیازمند مطالعات آتی به جهت تخمین سطوح پایداری برای تقاضا می باشد. از این رو در این مطالعه، از سه روش جهت تخمین سطوح پایداری برای تامین و تقاضای آب در یک مطالعه موردی در حوضه آبریز اهرچای در ناحیه شمال شرقی ایران استفاده شده است. در روش اول، جریانات داخلی و منشاء و استفادههای نهایی از کل منابع برای هر زیر سیستم تخمین زده شده است و در نهایت با کمک روش ورودی-خروجی بیلان، شاخص استفاده پایدار از منابع آب محاسبه شده است. در روش دوم از یک مدل شبیه سازی، برای تخمین اطمینانپذیری، برگشتپذیری و آسیبپذیری حوضهی آبریز جهت محاسبهی شاخص پایداری استفاده شده است. در روش سوم نیز جهت ارزیابی نحوه حرکت به سمت توسعه پایدار، شاخص ارزیابی توسعه پایدار محاسبه شده است. پارامترهای مدنظر در این شاخص، شاخص بهرهوری، اختلاف بین عرضه و تقاضا، درصد نیاز تامین شده و یک شاخص جهت ارزیابی کاهش حجم ذخیره آبخوان است. در نهایت این روش ها باهم مقایسه شده و یک شاخص ترکیبی شامل شاخصهای مذکور توسعه داده شد. این شاخص می تواند جهت ارزیابی و بهبود وضعیت پایداری تامین و تقاضای آب تحت سناریوهای مختلف مدیریتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سطوح پایداری ، پایداری منابع و مصارف آب ، آب قابل برنامه ریزی ، شاخص ترکیبی