ارزیابی و طبقه بندی زوال پوشش گیاهی مناطق بیابانی و نیمه بیابانی به روشFAO-UNEP و با استفاده از GIS (مطالعه موردی: حوزه آبخیز قمرود)

این تحقیق با هدف ارزیابی و طبقه بندی زوال پوشش‌گیاهی مناطق بیابانی و نیمه بیابانی به روش FAO-UNEP در حوزه آبخیز قمرود به وسعت 1614176 هکتار انجام شد. ارزیابی و طبقه بندی زوال پوشش گیاهی از جنبه های وضعیت کنونی و استعداد طبیعی با استفاده از شاخص‌های مختلف انجام گردید. با تلفیق و ادغام لایه های اطلاعاتی به‌دست آمده با میان گیری از وزن هر یک از جنبه های وضعیت کنونی و استعداد طبیعی، اقدام به طبقه بندی گردید و نقشه های مزبور در محیط GIS تهیه شد. نتایح ارزیابی و طبقه بندی زوال پوشش گیاهی حوزه ‌آبخیز قمرود از منظر وضعیت کنونی و استعداد طبیعی نشان داد که از جنبه وضعیت کنونی 30/1 درصد مساحت حوضه در طبقه ناچیز، 33/8 درصد در طبقه متوسط، 12/6 درصد در طبقه شدید و 23/6 درصد در طبقه خیلی شدید واقع شده است و از جنبه استعداد طبیعی نیز 2/05 درصد مساحت حوضه در طبقه ناچیز، 54/74 درصد در طبقه متوسط، 43/13 درصد در طبقه شدید و 0/08 درصد در طبقه خیلی شدید واقع شده است. همچنین از دیگر نتایج این تحقیق می‌توان به این نکته اشاره کرد که روش FAO-UNEP، علیرغم اینکه یکی از روش‌های مناسب ارائه شده برای ارزیابی و طبقه بندی زوال پوشش گیاهی است، دارای نواقصی هم هست که از جمله نواقص بارز آن، اتکای زیاد به اطلاعات و آمار است که در صورت فقدان اطلاعات، انجام این روش با مشکل مواجه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، پوشش‌گیاهی ، قمرود ، FAO-UNEP ، GIS