یوکا درختی: گونه ای جدید برای مبارزه بیولوژیک با پدیده بیابانزائی در کشور
عنوان مقاله: یوکا درختی: گونه ای جدید برای مبارزه بیولوژیک با پدیده بیابانزائی در کشور
شناسه ملی مقاله: DESERT01_292
منتشر شده در اولین همایش ملی بیابان (علوم، فنون و توسعه پایدار) در سال 1391
شناسه ملی مقاله: DESERT01_292
منتشر شده در اولین همایش ملی بیابان (علوم، فنون و توسعه پایدار) در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
غلامرضا سنجری - استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی
مرضیه تابع - کارشناس ارشد پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی
خلاصه مقاله:
غلامرضا سنجری - استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی
مرضیه تابع - کارشناس ارشد پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی
این گیاه از خانواده Asparagaceaeو بومی مناطق خشک و بیابانی آمریکا است. انواع زینتی این گیاه به وفور در همه جای ایران دیده میشود. اصلی ترین خصوصیت این گیاه مقاومت بسیار زیاد آن به خشکی و خشکسالیهای کوتاه و میان مدت است. بررسیهای اکولوژیک این گیاه در رویشگاههای طبیعی آن نشان از سازگاری و رشد مطلوب آن در بارندگی سالانه زیر 100 میلیمتر و شرایط اقلیمی مشابه آنچه بربیابانهای منطقه ایرانو تورانی ایران حکمفرماست دارد. کارایی بالای فتوسنتز, پایین بودن تعداد و سطح برگ, وجود ریشه های قوی, عمیق و بسیار گسترده از مکانیزمهای اصلی مقاومت به خشکی یوکا درختی در شرایط سخت بیابانی است. این گیاه دارای نسبت ریشه به ساقه زیادی است و از این جهت میتواند منبع مهمی برای افزایش ترسیب کربن درخاکهای مناطق بیابانی باشد. با توجه به کمبود شدید پوشش گیاهی حفاظتی خاک در اراضی بیابانی ایران و روند رو بتزاید فرسایش بادی در عرصه های مذکور و نظر به خصوصیات منحصر به فرد این گیاه, انجام تحقیقات سازگاری یوکا در ایران و احیانا اجرای پروژه پایلوت کشت و استقرار آن در کنار سایر گونه های بومی در مناطق بیابانی توصیه میشود.
کلمات کلیدی: بیابان, خشکی, یوکا درختی, حفاظت خاک, ترسیب کربن, فرسایش بادی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/160419/